Դեկտեմբերի 23-ին Արամ Խաչատրյանի տուն-թանգարանում տեղի ունեցավ Հայ կոմպոզիտորական արվեստի 5-րդ փառատոնի համերգը, որը նվիրված էր Ռոմանոս Մելիքյանի 130 և Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի 90-ամյակներին: Ծրագրում հնչեցին Ռոմանոս Մելիքյանի «Օրոր», «Վայրի ծաղիկ», «Սև կաքավիկ», «Ծիլ-ծիլ ա», «Ես բլբուլ եմ», «Աշնան երգ», «Պսակ-պսակ», «Կլոր պար», «Սիրուն գիշեր», «Դափ դափի դափ», «Շափաղ կուտաս», «Մի լար», «Արտուտիկ», «Զընկլիկ», «Վարդը», «Սիրուն ուռենի» վոկալ ստեղծագործությունները: Մենակատարները Երևանի պետական կոնսերվատորիայի ուսանողներն էին՝ Արմինե Խաչատրյան, Արմինե Վարդանյան, Փիրուզա Արզումանյան, Անուշ Մելքումյան, Լուիզա Երեմյան, Կիմ Սարգսյան:

1. Իմ պատկերացումները մահվան մասին ծայրահեղորեն միանման են մանկության և ծերության շրջանում: Դա մատնանշում է այն, որ երևակայության տարածքն անսասան է, և տասնամյակների փորձառությունը, վերջին հաշվով, որևէ դեր չի խաղում: Ծերությունս անցել է և, հնարավոր է, կանցնի այստեղ` աֆրիկյան ջունգլիներում` դժբախտ ու երջանիկ երեխաների հոգսերի մեջ: Եվրոպայում ավարտվել է համաշխարհային պատերազմը, Արևելքում, սակայն դրա օջախը դեռ մխում է:

Դեկտեմբերի 23-ին՝ ժամը 18:00-ին, Արամ Խաչատրյանի տուն-թանգարանում տեղի կունենա Հայ կոպոզիտորական արվեստի 5-րդ փառատոնի համերգը, որը նվիրված է Ռոմանոս Մելիքյանի 130 և Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի 90-ամյակներին: Ծրագրում կհնչեն Ռոմանոս Մելիքյանի ՙՕրոր», «Վայրի ծաղիկ», «Սև կաքավիկ», «ՙԾիլ-ծիլ ա», «Ես բլբուլ եմ», «Աշնան երգ», «Պսակ-պսակ», «Կլոր պար», «Սիրուն գիշեր», «Դափ դափի դափ», «Շափաղ կուտաս», «Մի լար», «Արտուտիկ», «Զընկլիկ», «Վարդը», «Սիրուն ուռենի» վոկալ ստեղծագործությունները: Մենակատարներ` Արմինե Խաչատրյան, Արմինե Վարդանյան, Արշակ Մուրադյան, Փիրուզա Արզումանյան, Անուշ Մելքումյան, Լուիզա Երեմյան, Կիմ Սարգսյան:

Ի՞նչ, ծովային քամի՞, այս բանուկ փողոցում խաչմերուկն անցնելի՞ս… Հնարավո՞ր բան է: Բայց ես զգում եմ նրա կանչը, զգում նրա բույրը: Ավելին. լսում եմ այն շշունջները, որ միայն ծովային քամին է հավաքում ալիքների շուրթերից ու իր մեջ ամբարում: Ինչ հարազա՜տ է ինձ այս ամենը, թեև երբևէ ապրած չկամ ծովափին կամ նրան մոտիկ: Այս բույրը փորձում է իմ մեջ բանալ ինչ-որ կորսված հիշողություններ, որոնց հետ ոչ մի կապ չունեմ: Սակայն դրանք զարմանալիորեն ծլում, հառնում են ինձնից ու բացում իմ սեփական կեղևը, ուր ես տեսնում եմ ինքս ինձ… Հնարավո՞ր բան է: Որտե՞ղ եմ այս ամենը զգացել ու ապրել:

Նախօրեին Գերմանիայի Դորտմունդ քաղաքից Երևան տեղափոխված արձակագիր Լևոն Խեչոյանն այժմ գտնվում է «Արմտեդ» բժշկական կենտրոնում, բժիշկների հսկողության ներքո: Հիշեցնենք, որ նրան օդանավակայանից անմիջապես տեղափոխել էին այդ բժշկական կենտրոնը:

Հայաստանի ազգային պատկերասրահում դեկտեմբերի 21-ին, տեղի կունենա գեղանկարիչ Հենրիկ Սիրավյանի ծննդյան 85-ամյա հոբելյանին նվիրված հուշ-ցերեկույթ: Կներկայացվեն գեղանկարչի աշխատանքները, առաջին անգամ կցուցադրվի «Սիրավ. Դու հավերժող իմ Հայաստան» տեսաֆիլմը:

Հայաստանի ազգային գրադարանում թվայնացվել է մոտ մեկ միլիոն գրականություն: Թվային գրադարան ստեղծելու աշխատանքներում առաջնությունը տրվել է հայ հնատիպ գրքերին: Մինչև 1999 թվականի գրականության թվայնացման աշխատանքները կավարտվեն 2020-ին: Նշենք, որ Ազգային գրադարանը թվայնացնում է իր ողջ ֆոնդը:

«Կյանքում ամենամեծ հայտնագործությունը, որ ես արել եմ, կյանքն է: Մինչև 50 տարեկանը հենց այնպես ապրել եմ, 50-ից հետո նոր գիտակցել եմ, ինչ բան է կյանքը: Մարդ կա՝ մի բաժակ ջրի նման մսխում է կյանքը: Կարող էիք, չէ՞, ծնված չլինել, բայց եթե ապրում եք, դա երջանկություն է»,- լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց արձակագիր ԼԵՎՈՆ ՋԱՎԱԽՅԱՆԸ: Հանդիպման առիթը սիրված արձակագրի նոր գիրքն էր` «Վերնիսաժը»:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է արձակագիր ԱԼԻՍ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ, ում հետ զրույցը հիմնականում անդրադարձ է նրա վերջին` «Ճյուղեր-տերևներ» գրքին, ինչպես և մերօրյա գրական անցուդարձին:

Ստեղծագործական միություններն ապրում են դեռևս խորհրդային տարիների իներցիայով՝ մերժելով նորը, ժամանակակիցը, այն ամենը, ինչը դուրս է կաղապարներից: Ժամանակակից արվեստն այսօր մեկուսացած է և ներկայացվում է միայն փոքր սրահներում, այն խմբերի ու անհատների համար, ովքեր գնահատում են, հետաքրքրվում և անում ամեն ինչ այդ արվեստը հանրայնացնելու ուղղությամբ: