Հետամնաց և առաջադեմ ու զարգացող հասարակությունները իրարից տարբերվում են նրանցում մարդկանց փոխադարձ հավատով ու վստահությամբ։
Հետամնաց ու, որպես կանոն, պառակտված հասարակություններում մարդիկ չեն հավատում ու վստահում միմյանց, որից տուժում է ամեն ինչ, և նման հասարակությունը չի կարողանում ազատվել մտավոր ու ֆիզիկական աղքատության ճիրաններից։
Իսկ առաջադեմ ու զարգացող հասարակություններում, փոխադարձ հավատի ու վստահության պայմաններում, մարդու խոսքը փաստաթղթի ուժ ունի՝ իր բոլոր դրական հետևանքներով։
Բայց, մյուս կողմից էլ, պառակտված հասարակությունն ավելի հեշտ կառավարելի է, և հենց դրա համար էլ պառակտվածությունն ու աղքատությունը, ձեռք-ձեռքի տված, արգելակում են հասարակության զարգացումը։
Պավել Բարսեղյան