Օգոստոսի 8-ից հետո փոխվել է մեկ բան. մինչև օգոստոսի 8-ը Ալիևը հայ հասարակությանը կոչում էր «ռևանշիստ» և հանձնարարում Փաշինյանին արմատախիլ անել դա: Նա էլ լցնում էր բանտերը «ռևանշիստներով», այսինքն, քաղբանտարկյալներով, լինի հոգևորական, լինի բարերար, լինի զոհված զինվորի հայր կամ կին: Հիմա օգոստոսի 8-ից հետո Ալիևը հայ հասարակուությանը կոչում է «հիվանդ»: Կարծում եմ՝ Փաշինյանը ճիշտ է ընկալել թե՛ հանձնարարությունը, թե՛ հանձնարարված «տնային աշխատանքը» և, բացի «բուժիչ քարոզներից», նաև լցնելու է գժանոցները նրանցով, ովքեր, ըստ Ալիևի, «հիվանդ» են: Այսինքն, մենյույում կա երկու ընտրություն՝ կա՛մ բանտ, որպես «ռևանշիստ», կա՛մ գժանոց, որպես «հիվանդ»: Սա է մինչ օգոստոս 8-ի և հետոյի տարբերությունը: Մնացածը տառացիորեն նույնն է, ինչ մինչ օգոստոսի 8-ը, որքան էլ ձեր ականջներից լապշա կախեն ու Հ1 միացնեն, աչքերին էլ վարդագույն ակնոց դնեն ու ֆեստիվառ ուղարկեն:
P.S. Իմիջիայլոց, որևէ մեկը տեղյա՞կ է՝ Էջմիածինն ու վեհարանը Վեհից ազատող ու կուսություն ստուգող էն խմբերից ի՞նչ կա, ձևավորե՞ց: Պահանջում եմ, որ ձևավորի ու գործն ավարտի, որ ես էլ կողմնորոշվեմ՝ ես ու հայ հասարակության մոտ 80%-ը բա՞նտ ենք գնում, գժանո՞ց, թե՞, մեղմ ասած, էս մենյուն ամեն դեպքում տալիս ենք այն կազմողների ձեռքը:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան