«Մենք պարտվում ենք տեղեկատվական պատերազմում»

Հետաքրքիր է, որ մենք արդեն վաղուց դադարել ենք հավասարակշռված ու լրջախոհ քայլեր կատարելուց: Պատճառն ավելի քան հասկանալի է. չկա համահայկական շահերը հաշվի առնող և տարածաշրջանային իրողությունները նկատի ունեցող ռազմավարական հստակ մշակված ծրագիր: Այս դառը ճշմարտության մեջ մենք մեկ անգամ ևս համոզվեցինք:
Խնդիրը վերաբերում է Ախալցխան զբոսաշրջային կենտրոն դարձնելու, Ռաբատի ամրոցը նորոգելու, մզկիթ բացելու և այդտեղ Շ. Ազնավուրի համերգ տալու հարցին: Առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե ոչ մի արտառոց բան չկա: Բայց դա միայն հպանցիկ ակնարկից հետո:
Մինչդեռ սույն թվականի օգոստոսի 15-ին` համերգի նախօրեին, մի խումբ թիֆլիսահայեր փորձեցին մոտենալ մեծ շանսոնիեին և հորդորել` հրաժարվել ելույթ ունենալու գայթակղությունից: Բանն այն է, որ վրացիները, իրենց բնորոշ ճկունությամբ, բացելու էին մզկիթ և ուղղափառ եկեղեցի: Մեզ հայտնի չէ` Ազնավուրը գիտե՞ր այդ ծրագրի մասին: Այսինքն` մեր հարևանները հաջողությամբ շահարկում են հայկական միամտությունը:
Այս առումով ուշագրավ է համերգից հետո վրացական մամուլի արձագանքը. «Ասավալ-դասավալի» թերթը (20-26.08. 2012) գրեց, որ հայերը նպաստում են թուրքական ազդեցության տարածմանը: Չէ՞ որ մոտ 300 տարի Ախալցխան (թուրքերեն` Ախիսկա) փաշայության կարգավիճակով եղել է Օսմանյան կայսրության կազմում:
Բայց երբ հարցը դիտարկում ենք ճշմարտության և պատմական վավերականության տեսանկյունից, ապա սկզբնաղբյուրները վկայում են, որ Ախալցխան հազարամյակներ շարունակ մտել է Մեծ Հայքի Գոդերձական նահանգի Սամցխե գավառի մեջ: Այս քաղաքի վաղնջական հայկական անունն է Ախուխա: Ցավալի է, որ հայկական կողմը համերգի դիմաց չկարողացավ պահանջել տեղի հայոց եկեղեցիներից գոնե մեկը` Մարդայի Սբ Նշանը (Սբ Վարդանանց):
Ավելին, «Ռուսթավի-2» հեռուստաալիքն անընդհատ եթեր է հեռարձակում Շ. Ազնավուրի իբր ելույթի տեքստը. «Եթե ես ապրեի Վրաստանում, ապա վրացի կլինեի»: Տեսեք, թե ինչպիսի եղանակներով է աշխատում վրացական քարոզչամեքենան: Չէ՞ որ նման «սիրո խոստովանությունը» պարզապես հատուկ չէ Ազնավուրի նման անհատին: Միաժամանակ, վրացական կողմը նպատակ ունի դրանով սեպ խրելու հայության և մեծանուն երգչի միջև:
Իսկ քաղաքական գործընթացները Վրաստանում զարգանում են սրընթաց արագությամբ և այն էլ ի վնաս մեզ: Այսպես, արդեն ցավալի իրողություն է թուրքական ազդեցության հաղթանակն Աջարիայում: Այստեղ այժմ կառուցվել և գործում են 100-ից ավելի մզկիթ ու մեդրեսե: Բացվել են թուրքերենի ուսուցման բազմաթիվ դասընթացներ: Իսկ Բաթումի կենտրոնում արագ թափով կառուցվում է սուլթան Ազիզիեի մեծ մզկիթը: Չմոռանանք, որ Աջարիան ևս եղել է Մեծ Հայքի կազմում (Գոդերձական նահանգի Աճարա գավառ):
Վրաստանի նախագահ Միխեիլ Սաակաշվիլին բավականին եռանդուն ու գործնական ղեկավար է: Նրա բազմաթիվ մտահղացումներից մեկն էլ Լազիկա քաղաքի հիմնադրման գաղափարն է: Այն կհառնի Աբխազիայի սահմանին մոտ տարածքում և կունենա մոտ 0,5 միլիոն բնակիչ: Ըստ «Ասավալ-դասավալ» թերթի նույն համարի հավաստման` այս քաղաքն իբր կառուցում են սիրիահայ մեծահարուստները և գործարարները, որպեսզի հետագայում բնակություն հաստատեն այստեղ և Ջավախքում: Հետաքրքրական է, որ Մ. Սաակաշվիլու հրամանով Լազիկայի մուտքի մոտ` որպես «վրացական պատմական ժառանգություն», կառուցվելու է Տայքի նահանգի 7-րդ դարի քաղկեդոնական հայերի կառուցած Բանակ բնակավայրի (վրացերեն` Բանա) զվարթնոցատիպ տաճարը: Լավ է, չէ՞:
Մեր քաղաքականությունը իրավիճակային է` զուրկ ռազմավարական լուրջ հիմնավորումներից: Վաղուց ժամանակն է գիտական մակարդակով հայեցակարգային էական շտկումներ անելու հայոց պատմության մեթոդաբանության մեջ: Օրինակ` «վրաց» Բագրատիոնիների (հայազգի Բագրատունիներ) արքայատոհմի, «Կոլխիդայի» (հայկական` Կողքիս) վրացական պետության, Տայքի, Սամցխեի, Ջավախքի և այլ վայրերի քաղկեդոնական մշակույթի ազգային պատկանելության և այլ հիմնախնդիրների վերջնական լուծման հարցը:
Մեր հակառակորդի հաջողությունները պայմանավորված են հայկական կողմի անգործությամբ և կրավորականությամբ: Մարտահրավերները լուրջ են և սպառնալից, իսկ մենք խոսքի մակարդակից այն կողմ չենք անցնում. «Մենք պարտվում ենք տեղեկատվական պատերազմում»: Իսկ ո՞վ է խանգարում, որ հաղթենք: Հայկական կողմը երբեք նախաձեռնություն չի ցուցաբերում և լիովին անտեղյակ է տարածաշրջանային զարգացումներին ու վիրահայերի հիմնախնդիրներին: Իսկ համանման իրավիճակը կարող է շատ թանկ նստել: Իրավիճակային և տարերային քաղաքականությունը կարող է ծանր վնասներ հասցնել մեզ ու ակամա նպաստել թշնամական ծրագրերի իրագործմանը:

Ռուբեն ՆԱՀԱՏԱԿՅԱՆ

Մեկնաբանություններ