Անգլիայում 978-1016 թվականներին իշխել է մի թագավոր, որին կոչել են Էթելրեդ Երկրորդ Անխելք (Этельре́д II Неразу́мный, Нерешительный).
Էթելրեդը նման «պատվի» է արժանացել այն պատճառով, որ հավատացել է վիկինգների հետ խաղաղ համակեցությանը։ Դրա համար նա նրանց նույնիսկ մեծ գումարներ է տվել, բայց, միևնույն է, վիկինգները և՛ գումարն են վերցրել, և՛ երկիրը ավիրել։
Մենք մենակ չենք, մենակ չենք…
Այ դրա համար թուրքին հավատացողներին համարում եմ պրիմիտիվներ։ Միայն պարզունակությունը կարող է հավատալ, թե Արցախը տվեց՝ թուրքը կանգնելու է, Ցեղասպանությունն ու Արարատը ուրացավ՝ թուրքը կանգնելու է, Սահմանադրությունը փոխեց՝ թուրքը կանգնելու է, Երևանի կեսը թուրքերով բնակեցրեց՝ թուրքը կանգնելու է։
Անգլիայի դեպքում հեփի էնդ էր։ Անգլիացիները դասեր քաղեցին, խելքի եկան, հասկացան՝ ինչպես է աշխատում աշխարհի մեխանիկան, ու ստեղծեցին համար մեկ գերտերությունը։
Վահրամ Մարտիրոսյան