Պատահել է հաց չեմ կերել,
Սովից` հացի տաշտն եմ քերել:
Բայց սեփական`
Ո՛չ ուրիշի ...
Պատահել է ցրտից մրսել,
Լուռ՝ պատի տակ կուչ եմ եկել:
Ի՜մ տան պատի`
Ո՛չ ուրիշի ...
Պատահել է ցավս կոծկել,
Թաքուն, մենակ լաց եմ եղել:
Պղտորելով աչքերը իմ՝
Ո՛չ ուրիշի ...
Պատահել է որ չեմ ապրել,
Կլոր տարում անգամ մեկ օր:
Բայց շնչել եմ, իմ իսկ բաժին թթվածընով,
Ո՜չ ուրիշի:
Նավասարդ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ