Հայաստանի «այսօրը» շարունակում է մտահոգել մտավորականներին: Նրանք փորձում են լուծումներ գտնել երկիրը ներկայիս վիճակից դուրս հանելու համար: «Նոյյան տապանում» մտավորական-լրագրող հերթական հանդիպումն ուղղված էր հասարակությանն սթափեցնելու և նրան բերելու մի գիտակցության, որ «ազգի փրկությունը նախևառաջ հոգու փրկությունն է, և առանց հոգևոր դաշտ ձևավորելու, առանց թերարժեքության բարդույթից ազատվելու» ոչնչի հնարավոր չէ հասնել: «Մենք պետք է գիտակցենք, որ սպասելով ոչինչ չի փոխվի: Հայը միշտ ինքնուրույն է իր խնդիրները լուծել, ինչո՞ւ սպասել կամ ինչի՞ն սպասել: Մեր արժեքները պետք է ինքներս գնահատենք: Պետք է շարունակել արարող հայի տեսակը, այն տեսակը, որը միշտ ստեղծագործել է, և ոչ թե կենտրոնանալ մանր կռիվների շուրջ` անտեսելով կարևորը»,-ասաց երաժիշտ, Վիենայի Կամերային օպերայի թատրոնի մեներգչուհի Լուսինե ԱԶԱՐՅԱՆԸ: Մտավորականներն իրենք էլ են գիտակցում, որ լավ կյանքից չէ, որ հասարակությունը հեռացել է արվեստից, հոգևորից, սակայն, նրանց կարծիքով, արարչագործությամբ կարելի է շատ խնդիրներ լուծել. «Հասարակությունը հազիվ օրվա հացի խնդիր է լուծում: Դա հասկանալի է, բայց եթե որևէ մեկն ինձ համոզի, որ բավարարված է հոգևոր վիճակով, որ իր տանը իրեն լավ է զգում` չեմ հավատա: Վաղը ձեր երեխաներն ավելի վատ են զգալու և արժեքները փշրվելու են»,-շարունակեց նա:
Ռեժիսոր, դրամատուրգ Խաչիկ ՉԱԼԻԿՅԱՆԻ խոսքով էլ` այսպիսով «տանուլ ենք տալիս մեր հոգևոր հայրենիքը». «Այսօր ոչ միայն մեր ինքնությունն ենք կորցնում, այլև մեր անցյալը: Կամուրջը` վաղվա օրվա հետ կապող, մենք կտրում ենք: Եվ ամենահոռետեսականն այն է, որ մարդիկ հաշտվում են այս իրականության հետ և փորձում արժեքներ տեսնել այստեղ: Այսօր մեզ պարտադրում են մի իրականություն, որը մեզ հետ կապ չունի»,-մտահոգվեց նա: Ռեժիսորը կոչ արեց բոլոր նրանց, ովքեր պարտավորություն ունեն հայրենիքի հանդեպ, «համախմբվել, խելք-խելքի տալ և փորձել այս երկրում ստեղծել մի ուրիշ երկիր»: Ասուլիսի մյուս բանախոս` նկարիչ, արվեստաբան Արա ՀԱՅԹԱՅԱՆՆ էլ հավելեց, որ պետությունը ջանք չխնայեց հայ ժողովրդին «հաց փնտրող զանգված դարձնելու համար»` սփռելով նրան օտար ափերում:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ