Վաղուց արդեն ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի փոխհարաբերությունները զարգանում են ճոճանակի սկզբունքով` ծայրաստիճան կասկածամտության ցրտաշունչ բևեռից գլորվելով փարիսեցիական «վերաբեռնման» թեժ գիրկ։
Արաբական պետությունների միջազգային քաղաքականությունը կենտրոնացած էր դրանցից չորս առաջատարների` Եգիպտոսի, Սաուդյան Արաբիայի, Իրաքի և Սիրիայի շահերի շուրջ
Դատելով ժանրի կանոններից` հիմա դադարի ժամանակն է: Արտաքին քաղաքական: Ներքին քաղաքական: Իրադարձությունների տրամաբանությունը պահանջում է ժամանակ` ըմբռնելու ու եզրակացնելու:
Երբ քննարկվում էր ՆԱՏՕ-ին Ռումինիայի հնարավոր անդամակցության հարցը, որը բավական երկար տևեց, Ֆրանսիայի քաղաքական շրջանակներում ամեն կերպ փորձում էին նպաստել խնդրի դրական լուծմանը:
Ղարաբաղյան խնդիրը, որպես քաղաքական հարցի, հենց սկզբից միջազգային նշանակություն ստացավ` անկախ այն բանից, թե ինչպես էին դա ընկալում հակամարտության շահագրգիռ կողմերը։
Թվում է, թե նախկին խորհրդային տարածության վերաձևումն իր առավել կարևոր` տնտեսական, աշխարհաքաղաքական և, վերջին հաշվով, կողմնորոշման առումներով, ոչ միայն չի մարում, չնայած Կրեմլի բոլոր ջանքերին, այլև թևակոխում է առավել ակտիվ փուլ։
ԱՄՆ-Իրան բանակցությունները, որոնք փաստացի տապալվեցին Իսրայել-Իրան պատերազմի պատճառով, Հայաստանի համար միանշանակ դրական հետևանքներ էին ունենալու՝ պայմանավորվածությունների հասնելու դեպքում։ Նույնը, բնականաբար, վերաբերում էր նաև ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների կարգավորմանը, որտեղ ևս զգալի առաջընթաց չկա...