Իրանի պաշտպանության նախարար, բրիգադի գեներալ Ազիզ Նասիրզադեն կիրակի օրը նախազգուշացրել է, որ ամերիկացիները չեն կարող սպառնալ Իրանին, քանի որ ամբողջ տարածաշրջանում նրանց բազաները գտնվում են Իրանի նշանառության տակ։ «Մենք թշնամի չենք մեր հարևան երկրներին, նրանք մեր եղբայրներն են, բայց նրանց տարածքում գտնվող ամերիկյան բազաները կդառնան մեր թիրախները», - շեշտել է Նասիրզադեն։               
 

Գինի (կարճամետրաժ ֆիլմի սցենար)

Գինի (կարճամետրաժ ֆիլմի սցենար)
09.02.2018 | 04:41

Սցենարի հեղինակ ԽԱՉԱՏՈՒՐ ԴԱԴԱՅԱՆ
Քահանա ԵՂԻՇԵ ԳԵՂԱՄՅԱՆՑԻ «Յիշողութիւնների» մոտիվներով

Նախատեսված է հայ-վրացական համատեղ արտադրության համար
Գործողությունը տեղի է ունենում XIX դ. 70-ական թթ. Թիֆլիսում

Հեղինակի ձայն -Գիգի:
Ապրել Թիֆլիսում ու գինի չխմել` անհնար էր: Խմում էին բոլորը` ահել թե ջահել, հարուստ թե աղքատ, կին թե տղամարդ: Խմում էին օրվա բոլոր ժամերին: Խմում էին ջրի փոխարեն, բա հո չէի՞ն խմելու Քռի ջուրը…
Ես ավարտել էի գիմնազիան և քեռուս` Կովկասի փոխարքայի գրասենյակի պաշտոնյայի հովանավորությամբ որպես գրագիր աշխատանքի անցա մաքսատանը, որի հաճախորդները վաճառականներն էին:
Ես քիչ էի խմում` օրվա մեջ հազիվ երկու շիշ: Մի անգամ ինձ այցելեց ծանոթ մի վաճառական, սեղանիս դրված գինուց խմեց, դեմքը ծամածռեց ու խորհուրդ տվեց գինի գնել Պետրե Մակարաշվիլու նկուղից:


Նկուղը գտնվում էր Գոլովինսկի պողոտայի վրա, «Փարիզ» հյուրանոցի տակ, տերն էլ ապրում էր հարևանությամբ, մի սենյակում, որը նկուղից փոքր էր: Մակարաշվիլու բազմատեսակ գինիները փորձելով` ընտրեցի մեկը և այդուհետ դարձա նրա մշտական հաճախորդը: Գործի բերումով ինձ այցելող վաճառականները հաճախ էին խմում իմ գինին, շատ հավանում ու հարցնում, թե որտեղից եմ ճարել: Շուտով իմ շնորհիվ Մակարաշվիլու հաճախորդների թիվը կտրուկ ավելացավ, նկուղի տերն էլ, որպես երախտագիտության նշան, սկսեց ինձ քեֆերով պատվել: Պետրեն իմ հասակակիցն էր, նույնպես չամուսնացած, և մենք դարձանք մտերիմ բարեկամներ:
(Անցում)


Պատանի Վասո` Պետրեի ծառան- Բատոնո Գիգի, տերս է ինձ ուղարկել, հասիր օգնության:
Գիգի -Ի՞նչ է պատահել:
Վասո -Մեռնում է…

(Նստում են կառք, հասնում Մակարաշվիլու տուն: Պետրեն կիսամեռ պառկած է: Մահճակալի մոտ` գինու շիշ)

Պետրե (տեսնելով Գիգիին` լաց է լինում) -Մեռնում եմ, բարեկամս: Բժիշկները չկարողացան օգնել: Մի նոտար բեր, որ կտակ գրեմ, ու մի քահանա, որ հաղորդություն տա:

(Վասոն հիվանդի գլուխը բարձրացնում է ու մի բաժակ գինի տալիս)
(Անցում)
(Գիգին բերում է քաղաքի անվանի բժիշկ Մարկոզաշվիլուն, որը զննում է հիվանդին, աչքի անցկացնում նախորդ բժիշկների դեղատոմսերը)

Մարկոզաշվիլի -Դրությունն անհուսալի չէ: Այս դեղերը կընդունեք (գրում և տալիս է նոր դեղատոմս): Ես մեկ շաբաթ կհսկեմ: Իսկ սա վերացրեք (մատնացույց է անում գինու շիշը):
Պետրե -Գոնե մեկ-երկու բաժակ:
Մարկոզաշվիլի -Ո՛չ մի կաթիլ:

(Բժիշկը մեկ շաբաթ ամեն երեկո այցելում է հիվանդին` Գիգիի ու Վասոյի ներկայությամբ: Բայց հիվանդի վիճակը չի լավանում)
Մարկոզաշվիլի -Հո գինի չե՞ք տալիս:
Գիգի ու Վասո. -Չէ, չէ, ի՜նչ եք ասում…
Բժիշկը` Գիգիին -Նկուղը կողպեք ու բանալին ձեզ մոտ պահեք:
Գիգի -Ինչպես կասեք, անհոգ եղեք:

(Գիգին բանալիով փակում է նկուղի դուռն ու դնում գրպանը:
Անցնում է ևս մի քանի օր, սակայն հիվանդի վիճակն անփոփոխ է)

Վասո (առավոտ կանուխ, լաց լինելով թակում է Գիգիի տան դուռը). -Բատոնո Գիգի, շուտ եկեք, տերս մեռել է:
Գիգի -Ինչպե՞ս, այ տղա:
Վասո -Խեղդվել է:
Գիգի -Ինչպես թե խեղդվել է, Քռու՞մը…
Վասո -Եկեք ինքներդ տեսեք:

(Գիգին ու Վասոն մոտենում են նկուղին, կողպեքը կոտրված է, դուռը` կիսաբաց: Մի քանի տիկերի բերանը բաց է, նկուղը կիսով չափ լի է գինով: Իսկ նկուղի մեջտեղում Պետրեի օրորվող դին է:
Գիգին դուրս է գալիս փողոց, պրիստավին բացատրում եղածը ու շտապում Մարկոզաշվիլու տուն)

Գիգի (բժշկին) -Պարոն բժիշկ, դժբախտություն է պատահել, մեր հիվանդը մեռել է…
Բժիշկ -Տարօրինակ է: Լավ, գնանք:

(Կառքից իջնում են Գիգին ու բժիշկը: Նկուղի դռան մոտ բազմություն է հավաքվել: Մի քանի տախտակ են գցում, որոնց վրայով բժիշկը մոտենում է դիակին: Ձեռքը դնում է Պետրեի զարկերակին)

Բժիշկ -Ողջ է, մեռած չի, հարբած-քնած է…

(Գիգին ու Վասոն Պետրեին դուրս են բերում, տանում նրա կացարանը, շորերը փոխում և պառկեցնում անկողնում:
Երեք օր անց Պետրեն աչքերը բացում է ու տեսնում անկողնու մոտ նստած Գիգիին)

Գիգի -Պետրե, ո՞նց ես:
Պետրե -Փառք Աստծո, լավ եմ: Ինձ գինին բուժեց, էլ ոչ մի բժիշկ ու ոչ մի դեղատոմս: Այսուհետ` միմիայն գինի: Ինձ մի բաժակ գինի տուր…


Գիգիի ձայնը -Այս դեպքից որոշ ժամանակ անց ես ստիպված եղա Թիֆլիսից մեկնել և Պետրե Մակարաշվիլուն այլևս չտեսա: Բայց լսել եմ, որ նա ամուսնացել է, երեխաներ ունեցել, դարձել Կովկասի փոխարքայի գինու մատակարարն ու հարստացել:

Դիտվել է՝ 137981

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ