Սիրիայում կատարվողը հասկանալու համար անհրաժեշտ է հետ գնալ:
Պետք է սկսել նրանից, որ Իսրայելը նախորդ դարի վերջերից ԱՄՆ -ին ներկայացրեց մի ծրագիր, ըստ որի ինքը
կարող է տարածաշրջանում պրոամերիկյան կայունություն ապահովել, միայն թե անհրաժեշտ կլինի
տարածաշրջանի մի քանի երկրներում իշխանափոխություն կատարել:
Ծրագրի կայացմանը լծվեց հրեական լոբբին:
Դրա արդյունքում էլ, դեռ հեռավոր 1993 թ., ԱՄՆ -ի կոնգրեսն ու նախագահ Քլինթոնի աշխատակազմը ընդունեցին «Իրաքի ազատագրման մասին օրենք»:
Այդ օրենքի հիման վրա էլ տեղի ունեցավ 2003 թ. Իրաքի դեմ պատերազմը և Սադամի ոչնչացումը:
Ըստ ՆԱՏՕ -ի եվրոպական կոնտիգենտի նախկին հրամանատար. ամերիկյան գեներալ Քլարկի բազմաթիվ հարցազրույցների ու հոդվածների, իրեն, դեռ 2001 թ. սեպտեմբերի 11-ի ողբերգությունից հետո, Պենտագոնում
տեղեկացրել են, որ Իրաքից բացի, ևս 6 պետությունում ԱՄՆ-ը պիտի կատարի իշխանփոխություն:
Դրանք են՝ Սիրիա, Լիբանան, Իրան, Լիբիա, Սոմալի, Սուդան:
2011 թ. Օբամայի հանձնարարությամբ, ԱՄՆ -ի հատուկ ծառայությունները կազմակերպեցին Սիրիայում Բաշար Ասադին իշխանությունից զրկելու օպերացիա:
Օպերացիան կոչվում է «Սիկամոր»:
Այստեղ գործին խառնվեց Ռուսաստանը:
Չեմ մանրամասնի, թե ինչպես ՌԴ-ն, սեփական ինքնաթիռը
թուրքերին խփել տալու, կամ իր դեսպանին սպանել տալու
գնով, թուրքերին հեծած, Ս-400 -ներ, Կալիբրներ և այլն տեղափոխեց Սիրիա:
13 տարի Ասադը դիմանում է իշխանության ղեկին, բացառապես ռուսների շնորհիվ:
Հիմա, Թրամփ-Բայդեն-Պուտին նախնական պայմանավորվածությամբ, Սիրիայում կատարում են իշխանափոխություն:
Ասադի փոխարեն Պուտինը ստանում է իր գրավածները, գումարած Խերսոնը, Նիկոլաևը, Օդեսան:
Մոլդովայում պրոռուսական նախագահ, Վրաստանում՝ Վրացական երազանք:
ԵՄ -ի կազմում նոր միավորում՝ Հունգարո - Ավստրիա, պլյուս ՈՒկրաինայի մաջարական շրջանները:
Նորմալ առևտուր է...
Չնայած, համենայն դեպս, ՌԴ -ն իր կործանիչ-ռմբակոծիչների բազան չի հանում Սիրիայից:
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ