Պատկերացրեք՝ մի առավոտ զարթնում ես ու տեսնում, որ քպ չկա, ցնդել ա, անհետացել։
Էլ ոչ հարևանիդ ես ճանաչելու, ոչ գործընկերոջդ, ոչ բարեկամիդ, ոչ էլ տաքսու շոֆերին։
Նրանք է՛լ այլասերված չեն լինելու, ավելի շուտ՝ պարտակելու են այլասերվածությունը ու պարտակվելու են իրենք իրենց մեջ, որովհետև դրա համար էլ չեն խրախուսվելու, չեն վճարվելու։
Աչքերիդ չես հավատալու, կարծելու ես այդ ամենը երազ է եղել, երկարատև երազ։
Նույնիսկ սաֆարյան ստյոպին չես ճանաչելու։ Նա այդուհետ ապրելու է Կորեյկոյի պես՝ համեստ, աննկատ կյանքով, բայց դրսից ու ներսից միլիարդներ կուտակած։
ՈՒ քանի՜-քանի անասուն է ապրելու Կորեյկոյի պես։
Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ