Ապրիլի 23-ին, առերևույթ` տասնյակ հազարավոր, ընդ որում, ընդդիմադիր հայացքներով քաղաքացիներ դուրս եկան «ջահերով երթի» և ժամը 23:00-ի սահմաններում հասան Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր:
Միանշանակ, հզոր երթ էր:
Արդեն ապրիլի 24-ին ժամը 9:00-ի սահմաններում, Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում մարդ չկար և, ամենայն հավանականությամբ, հազարավոր ոստիկանների ուղեկցությամբ Փաշինյան Նիկոլը հայտնվեց հուշահամալիրում:
Ի՞նչն էր խանգարում տասնյակ հազարավոր ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող և իշխանափոխություն տենչող քաղաքացիներին գիշերել Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում կամ այնտեղ ուղևորվել առավոտյան:
Բազմիցս կրիտիկական զանգվածի վերաբերյալ դատողություններ, ինչպես նաև ժողովրդին փողոց դուրս գալու կոչեր ենք լսում:
Եվ, ի՞նչ:
Չէ՛, հասկանալի է, որ ապրիլի 24-ը Հայոց ցեղասպանության, այլ ոչ իշխանափոխության օրն է: Սակայն, արդյո՞ք մեկը մյուսին խանգարում էր:
Մեծ հաշվով, կարելի է հազար ու մի պատճառ բերել, ենթադրենք` «պահը չի եկել», «ժողովուրդը պատրաստ չէ», «ոստիկանները շատ են», սակայն չկա ամենակարևոր հարցերի պատասխանը` ի՞ նչն էր խանգարում տասնյակ հազարավոր ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող և իշխանափոխություն տենչող քաղաքացիներին գիշերել Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում կամ այնտեղ ուղևորվել առավոտյան: Այլ կերպ ասած` արգելափակել իշխանավորների մուտքը հուշահամալիր:
Եվ, եթե չկա այդ հարցի հիմնավոր պատասխանը, ապա այս ամենը «պասերով» խաղի տպավորություն է թողնում:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ