Կը հաւատամ, Տէ՜ր, որովհետեւ հաւատքը երանութիւն է իմ մարմնին եւ զգայարանքներուն: Իմ հաւատքին մէջն է, որ իրերը աւելի կը գեղեցկանան եւ կը զգամ ջերմութիւնն ու գոյնը իրերուն:
Վա՜յ ինձ, Տէ՜ր, որ մոլորեցայ եւ երանութիւն փնտռեցի ոսկիին ու արծաթին մէջ եւ հոգիս դարձուցի մութ քարայր մը, ուր ոչ մէկ շող ներս թափանցեց ու դարձաւ թաց բնակավայրը մաշկաւոր թեւերով չղջիկներու:
Առաջին անգամ խաղաղութեան մէջ լսեցին Քու ձայնը: Երկնքի իմաստութիւնը նկանակի մը պէս կիսեցիր ու բաշխեցիր անոնց: Այդ նկանակը Քու մարմինն էր, Տէ՜ր: Անոնք Քու մարմնէն մարմին առին, Քու շունչէն առին թեւեր՝ հասնելու իրենց երազներուն, հասնելու լինելիութեան, հասնելու Քեզի, Տէ՜ր:
Քու այն ներողամիտ աչքերուն ու ժպիտին արժանանալու համար՝ տուի, ինչ որ ունէի: Տուի աղքատին, տուի զրկուածին, տուի բոլորին եւ, սակայն, այդ բոլորին մէջ Քեզ չգտայ, Տէ՜ր:
Մինչ Երևանը արդեն երրորդ տարին անընդմեջ քննարկում է Գյումրիում «չոր նավահանգստի» կառուցման նախագիծը, Թբիլիսին իրականացնում է այն՝ առանց ամպագոռգոռ հայտարարությունների:
Օրերս Թբիլիսիում բացվեց «չոր նավահանգիստ»՝ լոգիստիկ տերմինալ, որը կարևոր տրանսպորտային հանգույց կդառնա տարածաշրջանի համար՝ ներառյալ Հայաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանը և Ղազախստանը...