Իրանի պաշտպանության նախարար, բրիգադի գեներալ Ազիզ Նասիրզադեն կիրակի օրը նախազգուշացրել է, որ ամերիկացիները չեն կարող սպառնալ Իրանին, քանի որ ամբողջ տարածաշրջանում նրանց բազաները գտնվում են Իրանի նշանառության տակ։ «Մենք թշնամի չենք մեր հարևան երկրներին, նրանք մեր եղբայրներն են, բայց նրանց տարածքում գտնվող ամերիկյան բազաները կդառնան մեր թիրախները», - շեշտել է Նասիրզադեն։               
 

Նի­կո­լի «կա­րա­պի եր­գը»

Նի­կո­լի «կա­րա­պի եր­գը»
08.05.2020 | 00:07
Երբ ժա­մա­նակ­ներն ա­ռա­վել բա­րեն­պաստ կլի­նեն, անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն կլի­նի Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին «հաշ­վել» որ­պես «հա­յու գեն», որն այդ­պես շռն­դա­լից տար­վեց-դր­վեց հա­մաշ­խար­հա­յին, չեր­կն­չենք ա­սել, գլո­բա­լիզ­մի հա­յե­լա­յին ար­տա­ցո­լան­քում` նոր հա­յի կեր­պար բաշ­խե­լով նա­րե­կյան որմ­նա­խոր­շե­րում տե­սակն աշ­խար­հի վրա տա­րու­բե­րող այս հին, կար­ծես ան­դառ­նա­լի հոգ­նած, «լոք» ա­նե­լում ծու­լա­ցող էթ­նո­սին:
Բո­լոր դեպ­քե­րում, ինչ­պես ողջ աշ­խար­հում, այն­պես էլ Հա­յաս­տա­նում, գոր­ծըն­թաց­ներն ա­նա­սե­լի մեծ ա­րա­գու­թյամբ են զար­գա­նում: Հաս­կա­նա­լիո­րեն, իշ­խա­նու­թյու­նը չի հասց­նում գոր­ծըն­թաց­նե­րի հետևից, ին­չը կրկ­նա­կի ա­վե­րա­կիչ, ան­վե­րահս­կե­լի, «տխուր» է դարձ­նում երկ­րում ի­րա­վի­ճա­կը: Բո­լոր ա­ռում­նե­րով:
Հա­յաս­տա­նյան ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը մեկ գլ­խա­վոր ա­ռանցք ու­նեն` Ար­ցախ: Նա­խորդ օ­րը խոր­հր­դա­րա­նում Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հն­չեց­րած մտ­քերն այդ առն­չու­թյամբ չու­նեին ան­գամ նախ­կին սի­րո­ղա­կան մա­կար­դա­կը: Ամ­բիո­նի մոտ էր մի մարդ, որն առն­չու­թյան ա­ղերս­ներ չու­ներ ո՛չ այս երկ­րի, ո՛չ Ար­ցա­խի և ո՛չ էլ որևէ երևույ­թի հետ:
Ի դեպ, մինչ այս նրան հա­ջող­վում էր ո­րո­շա­կի (ճիշտ է, շատ թույլ), վե­րահս­կո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել գոր­ծըն­թաց­նե­րի վրա: Սա­կայն թե՛ արտ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րում (դա­տե­լով արտ­գործ­նա­խա­րար Մնա­ցա­կա­նյա­նի ան­զոր, «որբ» պահ­ված­քից, ա­նե­լի­քը չի­մա­ցող մար­դու եր­կատ­վա­ծու­թյու­նից), թե՛ ու­ժա­յին գլ­խա­վոր կա­ռույ­ցի` ԱԱԾ-ում ըն­թա­ցող զար­գա­ցում­նե­րից, երբ այն­տեղ «հավ­քի թևով, օ­ձի պոր­տով» հայ­տն­վեց ԱԱԾ-ի հետ որևէ կապ չու­նե­ցող փոխ­տնօրեն, ինչ­պես միշտ` օ­րեն­քի խախտ­մամբ (գն­դա­պե­տի կո­չում չու­նե­նա­լով)` ԱԱԾ պե­տի հե­ռան­կա­րով, իսկ ԱԱԾ մի շարք պրո­ֆե­սիո­նալ­ներ դի­մում գրե­ցին` աշ­խա­տան­քից ա­զատ­ման… Այս­տեղ պետք է ձգել դա­դա­րը` հաս­կա­նա­լու, այ­նու­հան­դերձ, ի՞նչ «պրոեկտ» է ի­րա­կա­նաց­վում կոնկ­րետ դեպ­քում` Նի­կո­լի ձեռ­քով.
Սա դի­լե­տան­տիզ­մի, կադ­րա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նում փա­շի­նյա­նա­կան հեր­թա­կան «խե­լա­գա­րու­թյու՞նն» էր:
Չե՛նք կար­ծում:
Ի­րա­կա­նաց­վում է լավ մշակ­ված ծրա­գիր: Ան­ձը, ո­րը նշա­նակ­վել է այդ պաշ­տո­նում, էա­կան չէ: Գրե­թե քա­ղա­քա­ցիա­կան ան­ձի` քա­ղա­քա­կան ո­րոշ­մամբ (ին­չի մա­սին չի եր­կն­չում երկ­րոր­դել, եր­րոր­դել Փա­շի­նյա­նը) այս նշա­նա­կու­մը վեկ­տոր է փո­խում` հա­յաս­տա­նյան ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ծա­ռա­յու­թյու­նը քան­դե­լով, ոչ ևս ա­նե­լով, այդ ծա­ռա­յու­թյու­նը նոր` արևմտյան տե­րե­րին ծա­ռա­յեց­նե­լու (ինչ­պես ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րարու­թյան ու մնա­ցյալ կա­ռույց­նե­րի դեպ­քում ե­ղավ) պլան է ի­րա­կա­նաց­վում:
Փա­շի­նյա­նը հաս­կա­նում է` ի­րեն շատ ժա­մա­նակ չի մնա­ցել. պետք է կա­րո­ղա­նա ի­րեն իշ­խա­նու­թյան բե­րած­նե­րի առջև ու­նե­ցած պար­տա­վո­րու­թյուն­ներն ի կա­տար ա­ծել: Ա­ռանց այն էլ նա խցան­վել-մնա­ցել է ՍԴ-ի հան­րաք­վեի ա­րան­քում, Ար­ցա­խի հետ կապ­ված տե­ղատ­վու­թյան մեջ է, թիմն է պա­ռակտ­վում, նոր խա­ղա­ցող­ներ են ի հայտ գա­լիս, ինքն էլ տր­վել է օ­ղի թո­րե­լու մեծ հմայ­քին, ու «գոր­ծը» մնում է կի­սատ:
Լի­նենք ան­կեղծ. Փա­շի­նյա­նը գո­յատևում է ի­ներ­ցիոն ռե­ժի­մով` թե՛ ի­մի­ջի, թե՛ քա­ղա­քա­կան, թե՛ հո­գե­բա­նա­կան բո­լոր ա­ռում­նե­րով:
Գո­նե մեզ հա­մար էա­կանն այլ հարց է: Հաս­կա­նա­լի է` երկ­րում կան խոր­քա­յին խա­ղա­ցող­ներ, ո­րոնք հնա­րա­վո­րու­թյան սահ­ման­նե­րում մո­դե­րաց­նում են խա­ղը, ճա­նա­պար­հա­յին քար­տեզ­նե­րը, ո­րո­շա­կի զար­գա­ցում­նե­րի դեպ­քում դրանք պատ­րաստ պա­հում, որ­պես­զի եր­կի­րը լրիվ «շուռ չգա»: Հարց` որ­քա­նո՞վ են հզոր, ու­ժեղ, է­ներ­գե­տիկ խոր­քա­յին խա­ղա­ցող­նե­րը, որ­քա­նո՞վ կաշ­խա­տեն նրանց քար­տեզ­նե­րը. ո­րով­հետև Հա­յաս­տա­նի վի­ճակն ի­րա­պես շատ բարդ է, և հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի դու­ռը բա­ցե­լու ճիգն ա­ռա­ջին հա­յաց­քից ե­թե ոչ անհ­նար, ա­պա շատ դժ­վար է թվում:
Բո­լոր դեպ­քե­րում նկատ­վում են այս­բեր­գա­յին զար­գա­ցում­ներ, ո­րո­շա­կի կոն­սո­լի­դա­ցիա­ներ, դան­դաղ, շատ դան­դաղ փորձ է ար­վում դե­րա­կա­տա­րում բաշ­խել, «չա­քու­ջով» ա­մեն կող­մից քան­դե­լով` մո­տե­նալ աշ­տա­րա­կին: Չնա­յած կայ­ծակ­նա­յին զար­գա­ցում­ներն էլ չեն բա­ցառ­վում:
Այս ԱԱԾ-ով, ոս­տի­կա­նու­թյամբ հնա­րա­վո՞ր է սա­հուն ան­ցում­ներ ա­պա­հո­վել, երբ հե­ղա­փո­խու­թյան «ար­ժեք­նե­րը» պա­հե­լու հա­մար իշ­խա­նու­թյու­նից դուրս ու­ժե­րը, ո­րոնք գո­նե այս պա­հին հայտ­նի չէ` խոր­քա­յին խա­ղա­ցող­նե­րի հետ ինչ «հա­րա­բե­րակ­ցու­թյուն­նե­րի» մեջ են, ինչ­պես կպա­հեն ի­րենց, երբ փաս­տա­ցի վեճն այս պա­հին հենց նրանց մեջ է, ու եր­կու ճամ­բար­ներն էլ սպա­սում են Նի­կո­լի «կա­րա­պի եր­գին»:
Ին­չի՞ մա­սին կլի­նի այն...
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 25945

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ