Անդրադարձ

Իմ մտորումների առիթը «Իրատես»-ում (31.10.2014) հրապարակված հարցազրույցն է` «Ինձ համար Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը նույնքան կարևոր է, որքան թուրք ժողովրդի շրջանում հայերի մասին մտածելակերպի փոփոխությունը» վերտառությամբ: «Իրատես»-ի հյուրն է ԹՈԼԳԱ ՔՈՐԱՆ, որը «ծնվել է 1982-ին, Ստամբուլում: 2006-ին ավարտել է Բողազիչի համալսարանի սոցիոլոգիայի և պատմության ֆակուլտետները: Ապա սովորել է կենտրոնական Եվրոպայի համալսարանում (CEU, Բուդապեշտ) և ստացել համալսարանի ազգայնական ուսումնասիրությունների բաժնի MA դիպլոմ. թեզը` «Երիտասարդ թուրքերի ազգայնական քաղաքականության ազդեցությունը երիտասարդների վրա»: 2008-ից մինչ օրս ուսանում է Չիկագոյի համալսարանի արևելագիտական ֆակուլտետում: Հայաստանում է երկրորդ անգամ»։ Իմ լա՛վ ընկեր և «Իրատեսի» սիրված ու գնահատված հեղինակ Խաչատուր Դադայանի մտահոգությունները (որ արտահայտված են հարցազրույցի վերջում), միաժամանակ ցավը, հասկանում եմ և կիսում. եթե սերունդը չգիտի իր ազգի մշակութային պատմությունը, իսկ վաճառականությունը, որ քաղաքակրթական և մշակութային դրսևորում է, քանի որ վաճառականությունը քաղաքակրթության շարժիչ ուժերից մեկն է, չի կարողանում իր ապրած ժամանակահատվածում կարևոր և ազգանպաստ գործունեություն ծավալել (ապացույց՝ այսօրվա առևտրականները, ովքեր այդպես էլ վաճառական չդարձան), ապա... Վաճառականը երկրից երկիր ոչ միայն վաճառքի համար ապրանք էր տեղափոխում, այլև մշակութային ու քաղաքակրթական նորություններ՝ իրենց լավագույն դրսևորումներով: Առակս զինչ ցուցանե՝ Խաչատուր Դադայանի տասնամյակների ուսումնասիրություններն ու հետազոտությունները լիարժեք դասընթաց կարող են լինել իմ անդրադարձի նյութը դարձած հրապարակման մեջ նշված բուհերի ուսանողների համար: Կարծում եմ՝ համապատասխան կառույցներին պետք է դիմել առաջարկով, այլ ոչ թե խնդիրը թողնել գործի կարևորությունը ըմբռնելու նրանց կարողությանը: Նրանք շատ զբաղված են և ժամանակ չունեն հետաքրքրվելու իրենց համար նոր ու անծանոթ ասպարեզով: Նրանց զբաղվածության չափն ու բովանդակությունը բոլորիս է հայտնի՝ դիմորդ-քննություն-ուսանող=փող-ապրանք-փող տնտեսագիտական դասական բանաձևին: Իսկ ինչ վերաբերում է Թոլգա Քորայի թուրք լինելուն, այս էլ քանի դար մոլորության մեջ են թրքախոս դարձած մարդիկ, որոնց մի մասը պահպանել է հիշողությունն իր ազգային պատկանելության մասին, մյուսները շարունակում են մնալ մոլորության մեջ... Թոլգա Քորան իսկական լազի տիպար է... Մի օր ինքը կխոստովանի: Համոզված եմ:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ինչու՞ ենք մեր ազգանուններում պահել օտարաբառ արմատները. դրանք խարան են մեր ժողովրդի կենսագրության վրա
• Նախ իմանանք, հետո չմոռանանք
• Նամակ
• Հայրենիքից վեր Աստված է միայն
• Հետին թվով իմ հորդորը Գրիգոր Արծրունուն
• Մենք դարձյալ հայրենիք կորցնելու իրավունք չունենք
• Սյունիքի ենթադրյալ միջանցքը կդառնա անկախ Հայաստանի Հանրապետության վերջը, եթե․․․
• Քաղաքականությունը չի սիրում զգացմունքներ
• Զարթնի՛ր , ա՛զգ իմ, մեզ մտքով կույրն է առաջնորդում
• Բաց նամակ սփյուռքի մեր հայրենակիցներին
• Այլ ճշմարտություն չկա այս արևի տակ
• Մինչև ե՞րբ, հա ՛յ պատմաբաններ, դուք մնաք պատմության լուսանցքում
• Ղարաբաղը պետք է Թուրքիային
• Երջանկության համաշխարհային օրն է այսօր
• Հայոց ոսկե ՑՈՐՅԱՆ
• Սթափության ապտա ՞կն էլ մեզ չի սթափեցնում
• Անքննելի են գործերն Աստծո
• ՈՒմ ձեռքում տնտեսական լծակներն են, նրա ձեռքում հայտնվում են քաղաքական լծակները
• Սա սնապարծություն չէ
• Պատմությունը չի ներում ծույլ և անհետևողական ազգերին

Մեկնաբանություններ