Նորություններ » Մի քիչ Վարդան, մի քիչ Օսկանյան

Մի քիչ Վարդան, մի քիչ Օսկանյան

28.05.2015 | 12:36

Կեցցե Ֆեյսբուքը, որտեղ ի հայտ են գալիս՝ ովքեր ուզում են, որ իրենց գտնեն: Կեցցե Ֆեյսբուքը, որտեղ ասում են՝ ինչ ուզում են ու չեն ուզում: Կեցցե Ֆեյսբուքը, որտեղ… Ընդհանրապես Ֆեյսբուքը հանճարեղ հայտնագործություն է՝ բոլոր պարապների համար, ինքնարտահայտման կարիք ունեցողների, կարևոր ու այլ միջոցներով գրեթե անհնար հաղորդակցության, և այս ունիվերսալությունը Ֆեյսբուքը դարձնում է մի վայր, որտեղ եթե չկաս, ուրեմն չկաս նաև հասարակական կյանքում: Ահա և Ֆեյսբուքում հայտնվեց Վարդան Օսկանյանը: Երկար անհայտությունից հետո: Առաջ թվում էր, որ ԱԺ-ում հավերժական բացակայությամբ ներկա լինելու մենաշնորհ ունի միայն Գագիկ Ծառուկյանը: Հետո նրա մոնոպոլ դիրքը խարխլել սկսեց Վարդան Օսկանյանը: ԲՀԿ-1-ից ԲՀԿ-2-ին անցումը գուցե նա ավելի ծանր տարավ, քան ինքը՝ Գագիկ Ծառուկյանը: Գործնականում Գագիկ Ծառուկյանը վերադարձավ ելման դրություն՝ չկորցնելով ամենակարևորը՝ ֆինանսական կայսրությունը: Սկսվեցին ու այդպես էլ չեն ավարտվում նրան պատկանող ձեռնարկությունների ստուգումները, բայց դա ընդամենը երաշխիք է, որ նա չփորձի քաղաքականություն վերադառնալ: Քաղաքական դաշտը «մաքուր» պահելու երաշխիք՝ ՀՀԿ-ի համար: Իսկ ո՞ւր վերադառնա Վարդան Օսկանյանը: Նա, որ պատրաստ էր գլխավորել ԲՀԿ-ն, և կարող էր այդ գործն անել միանգամայն փառահեղ: Բայց ամբողջ խնդիրը հենց այդ փառահեղության մեջ էր՝ Վարդան Օսկանյանի գլխավորած ԲՀԿ-ն դառնալու էր քաղաքական և կառավարվելու էր բոլորովին այլ հասցեից ու մնալու էր ԲՀԿ-1, պարզապես առանց Գագիկ Ծառուկյանի, բայց՝ Ռոբերտ Քոչարյանով: Կուսակցությունը ինչ-որ պահի իրոք ուներ ընտրություն և կընտրեր, եթե ի սկզբանե չլիներ իշխանական նախագիծ, որի համար կարևորը ոչ թե գաղափարն է ընդհանրապես, որևէ գաղափար, որի առաջմղման համար կուսակցություն են ստեղծում, ծրագիր գրում ու սկսում մրցակցել, որ հաղթեն ու իրականացնեն, կարևորը իշխանությունն էր, նախ՝ մերձիշխանությունը, հետո, եթե ստացվի՝ հենց իշխանությունը: ԲՀԿ-ի նախորդ փորձերը նրան թողեցին մերձիշխանության դաշտում: Նախարարական տասնամյակից հետո Վարդան Օսկանյանի համար իսկապես դժվար էր առավոտը չսկսել Հանրապետության հրապարակից ու կյանքը սկսել գործնականում զրո կետից: Քաղաքական զրո կետից, ֆինանսական խնդիր չունենալով, բայց չունենալով նաև մեծ քաղաքականության մեջ ինքնուրույն մեծ դեմք դառնալու չափ կապիտալ: «Սիվիլիթասն» ու Հանթսմանը մխիթարություն էին, ոչ ավելին: Վարդան Օսկանյանին մեծ ասպարեզ էր պետք: Այսօր արդեն ակնհայտ է, որ ԲՀԿ-ն փոքր էր նրա համար: Ոչիշխանական քաղաքական ուժի ընդդիմադիր գործիչ՝ սա էր նրա ամպլուան: Նրան կուսակցություն չտվեցին, նրա համար կուսակցություն չստեղծեցին, նրան գործնականում մենակ թողեցին իր փորձի ու հիշողությունների հետ: Եվ Վարդան Օսկանյանը սկսեց նմանվել գնդապետին, որին ոչ ոք չէր գրում: Մեր օրերում՝ պահեստային գնդապետի, որ պատրաստ է ցանկացած պահի զորակոչի, առանց պայմաններ դնելու, առանց վարանելու, առանց հապաղելու: Իսկ օրերն անցնում են: Քաղաքականության մեջ որտեղից որտեղ հայտնվում են նոր դեմքեր ու նոր ալյանսներ, որ չունեն նրա փորձն ու հմտությունը, բայց ունեն՝ ինչ նա չունի, երիտասարդ են ու իռացիոնալ: Ֆեյսբուքում Վարդան Օսկանյանը գրել է. «Վերջին ժամանակներս որոշ լրատվամիջոցներ լուրեր են տարածում՝ անանուն աղբյուրներին հղում անելով, անգամ զանգեր եմ ստացել, թե փետրվարյան իրադարձություններից հետո իբր լքել եմ Հայաստանը: Մի փոքր վերափոխելով հայտնի գրողի խոսքերը՝ նշեմ, որ իմ՝ Հայաստանը լքելու մասին լուրերը խիստ չափազանցված են։ Նման բան չկա և նման մտադրություն չունեմ:

Մտադրությունս մնում է նույնը՝ Հայաստանում պետք է ձևավորվի հանրային մանդատ ունեցող և արդյունավետ գործող իշխանություն, վերանա քաղաքական մենաշնորհը, ստեղծվի քաղաքական հակակշիռների իրական մեխանիզմ և իրականացվեն բարեփոխումներ։
Ես շարունակում եմ համոզված լինել, որ միայն քաղաքական առողջ ինստիտուտների միջոցով հնարավոր կլինի լուծել մեր երկրի առաջ ծառացած խնդիրները՝ անվտանգության, սոցիալական, տնտեսական և այլն:
Ինչ վերաբերում է իմ հետագա գործունեությանը, ապա պետք է ասեմ, որ հիմա վերագնահատումների ու մտորումների շրջան է ինձ համար։ Պետք է հետևություններ անել տեղի ունեցածից ու որոշել, թե ինչ պետք է արվի»:
Փաստորեն՝ Վարդան Օսկանյանը դիվանագիտական լեզվով ասում է՝ ես այստեղ եմ, ես կամ ու ես ուզում եմ փոփոխություններ: Նրա գրառումը համարյա թե քաղաքական հայտարարություն է, կրեդո, որ կարող է դառնալ ևս մեկ կուսակցության հիմք, կարող է մնալ գեղեցիկ խոսք ու ոչ օրիգինալ ցանկություն: Հետևությունները, որ Վարդան Օսկանյանը ինքն իրեն հանձնարարում է անել, նույնքան կոչ են՝ գտեք ինձ, ես դեռ կամ:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ի տարբերություն շատ շատերի՝ մեկ տասնամյակ Վարդան Օսկանյանը ժամանակ է ունեցել «մեր երկրի առաջ ծառացած խնդիրները՝ անվտանգության, սոցիալական, տնտեսական և այլն» լուծելու, ու եթե գոնե ինչ-որ մաս լուծած լիներ, այսօր իր փոխարեն «հետևություններ» կանեն ուրիշները: Իսկ այսօր ինչ քաղաքական կերպար էլ նա իր համար ձևի ու ձևակերպի, միշտ ունենալու է արտաքին գործերի նախարար Վարդան Օսկանյանի ստվերը, նույնիսկ եթե փորձի մի քիչ միայն Վարդան լինել, մի քիչ՝ միայն Օսկանյան:

Դիտվել է՝ 1291