«Ինչպե՞ս կարող էր նման բան հորինվել, որ Հայաստանում որևէ վարչական շրջանում տեղի են ունեցել ինչ-որ անկարգություններ, որոնցում, իբր, ներգրավված է եղել Ռուսաստանի դեսպանատունը։ Ես նույնիսկ դժվարությամբ եմ պատկերացնում, թե ինչպես կարող է սա պատահել»,- մայիսի 6-ին ճեպազրույցի ժամանակ հայտարարել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան՝ պատասխանելով հայ լրագրողի հարցին:

Հայոց ոսկե ՑՈՐՅԱՆ

19.03.2025 | 20:30

Մի աներևույթ ձեռք ասեմ, միտք ասեմ, թե՞ լեզու, մեր մեջ որոմ գցեց՝ ցորենից շատ:

Որոմն էլ ցորենի նման է՝ չիմացողի համար, համա փուչ է. նայում ես՝ ցորեն է, համա ալյուր չի դառնում, ձավար չի դառնում... ու ցորենի շեղջը, կոտը նոսրանում է:

Համայնքային կյանքը հայերիս մեջ գոյատևել է մինչև անցյալ դարի 50-60-ական թվականները, անգամ քաղաքներում:

Գյուղն ապրել է համայնքային-ցանցային կյանքով. պատկից տներն իրար հետ ունեցել են պատուհան-կապ:

Ասենք՝ Վարդիշաղի թթխմորը պաղել-փչացել է, նա իր պատուհանից (ոչ թե լուսամուտից, ամեն պատուհան լուսամուտ չէ) Մարոյից թթխմոր է խնդրում, Մարոն նոր է հաց թխել, թթխմորը դեռ չի հասել, լուրը հասնում է մինչև գյուղի վերջը, և այդ պատուհաններից գալիս-հասնում է Վարդիշաղին: Այդպես՝ անսպասելի մարած թոնրի համար կրակ են հասցրել, դեղ ու դարման է հասել այդ շտապօգնություն պատուհաններից:

Այդպես միասին, համանյքով՝ գեղ կանգնի, գերան կկոտրի, տղամարդիկ տուն են կառուցել, կանայք էրիշտա են արել, բուրդ են գզել ու մանել, կորկոտ արել, փոխինդ բովել ու աղացլ:

Հեռացրեցին մեզ մեզնից ու մեր արանքներում որոմ ցանեցին:

Մենք էլ ախր հարմարվեցի՞նք:

Հիմա մեր մեջ որոմն է շատացել՝ գաղափարական կեղծ ցորենը՝ որոմը, որը բանիմաց ու սրտացավ տանտիկինները լավ են տարբերում առողջ ցորեն-ձավարից և ընտրելիս անմիաջապես հեռացնում են:

Հայե՛ր ջան, չթողնենք, որ օտարները մեր մեջ իրենց որոմը ցանեն, իսկ մեր ԱԶՆԻՎ ՑՈՐԵՆԸ ՏԱՆԵՆ...

Հոգով անհանգիստ, մտքով ելք փնտրող ձեր՝

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ -ԽԱՆՋՅԱՆ

Դիտվել է՝ 9475