Դժբախտ է այն ազգը, որի վերնախավը ազգային դեմք չունի

Կան հարուստներ և շատ փողատեր աղքատներ։

Քըրք Քրքորյան

Հայ մեծ բարերարի այս խոսքերը կրկին մտորումների տեղիք են տալիս, երբ փորձում ես կանխատեսել երկրիդ ապագան: Նորություն չի, որ ազգերի և պետությունների ապագան մեծապես պայմանավորված է ազգային էլիտայի դեմքով, դիրքով, ինտելեկտով, մտածողության մակարդակով, բարությամբ, նվիրվածությամբ և այլն: Եվ էլիտայից կամ, ինչպես հիմա ընդունված է հայացած տարբերակը՝ ընտրանու գործունեությունից շատ բան է կախված: Պատմությունը հստակ ցույց է տալիս, որ առավել մեծ է ունևոր խավերի դերը, այն մարդկանց, որոնք իրենց ձեռքում են պահում արտադրական ռեսուրսները և դրանց կառավարումը: Եվ այստեղ ժողովրդական ասացվածքն ասում է. «Հարուստ էլ կա, հարուստ էլ»: Դժբախտ է այն ազգը, որի տնտեսական վերնախավը ազգային դեմք չունի: Կլինե՞ր արդյոք Իսրայել պետությունը, եթե համաշխարհային հրեությունը իր կապիտալը չներդներ այդ նպատակի համար: Իհարկե՝ ոչ: Կա մեծահարուստ, որ ապրում է շատ չափավոր, սակայն հսկայական ծավալներով ներդրումներ է անում, աշխատատեղեր ստեղծում և բարեգործական ֆոնդեր հիմնում: Մեծահարուստ կա, որ հարսանիքի համար նախատեսված միլիոններով անտունների համար տուն է գնում, որ նորապսակներն օրհնանքների արժանանան: Մարդ կա, որ հոգեհանգստից հետո բերված ծաղկեպսակներն է հաշվում և նկարում, պարզելու համար՝ ով ոնց է ներկայացել, մարդ էլ կա՝ դիմում է իր մտերիմներին՝ ծաղկեպսակների գումարը փոխանցել բարեգործությանը՝ ի հիշատակ հանգուցյալի: Եվ այսպես շարունակ կարելի թվել ու նկարագրել մեծահարուստների վարքի և գործունեության այս երկու տարբերակները: Այն առավել կարևոր է բարդ և վտանգավոր, ճակատագրական դժվարին ժամանակներում: Հատկապես տպավորված եմ Վարդանյանների ընտանիքով. զուսպ, ազգային նվիրյալներ են:

Հ.Գ. Մտորումներ հայտնի հարսանիքի շուրջ ծավալված հանրային արձագանքների առնչությամբ:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ