Չեմ հավատում, թե՝ հին ընկերները չեն դավաճանում մտքին, բայց անվերապահորեն վստահում եմ հնագույն ընկերներին, որոնցից մեկը Վազգեն Շահբազյանն է։ Նա, չխնայելով իր ժամանակը, մի կողմ թողած բանուգործը, մի քանի ժամվա ընթացքում գրքիս համար պատրաստեց Ա․ Մանթաշյանցի նախնյաց սխեմատիկ ճյուղագրությունը, որը շատ հավանեցի։ Շնորհակալություն քեզ, Վազգեն եղբայր։ Օգտվելով առիթից, համառոտ պատմեմ այս տոհմագրության մեկ անձնավորության մասին։

Չգիտեմ` բանասերի մասնագիտական աշխատանքային կենսագրության ընթացքում հայոց լեզո՞ւն, թե՞ հայ գրականությունն են գերակա, մի բան հաստատ գիտեմ. համալսարանական տարիներին մեր նվիրյալ, բազմագիտակ դասախոսները մեր հոգում հավասարապես սեր սերմանեցին թե հայոց լեզվի ու նրա գոհարակերտ գրականության հանդեպ, որը որպես անանց սեր մնաց մեր սերնդի հոգում։ Իմ աշխատատանքային կենսագրությունը վկա, որին միշտ և ամենուր հավատարիմ մնացի։

Էս ուրվագիծը հայերիս էնքան ծանոթ ու հարազատ է, ինչպես, ասենք, Մասիսը կամ Զվարթնոց տաճարը։ Նրա երգերով ենք մեծացել, նրանով ենք հպարտացել, նրա օրինակով ենք սովորել հայ մնալ՝ ցանկացած երկրում ու միջավայրում...

Կարո՞ղ ես, ների՛ր, ներիր մեզ, աշխա՛րհ, Այդ մենք քեզ դարձրինք այդպես ապիկար.․․

Հեղձուցիչ տապից թրջվել է օրս, Պարանին սերս դողում է ցրտից: Անձուկ է շուրջս, խակ է հուզումս, Կրքիս ժանյակն է պարուրվել նորից:

Առաջ երկինքն էր հոգիների զբոսավայրը, հիմա հոգիներն են երկնքին հյուրընկալում, առաջ հարցերն ուղղում էի մորս՝ Աստվածն էր պատասխանում, հիմա Աստծուն եմ ուղղում լռությունս՝ Մայրս է պատասխանում...

Ինքս ինձ հետ կռիվ եմ տալիս, բայց մեջիս գենն ուժեղ է ու թույլ չի տալիս մասնագիտությանս ու երկրիս դավաճանեմ։ Ամեն բան թողնեմ, անտարբերանամ և չպայքարեմ Հայաստանի գոյության իրավունքի համար։

Մարդ կա` հարգում է կատվին ու շանը, նրանց է տալիս ամեն լավ բանը, երբ կողքին քաղցից շունչը փչում է իր շնորհաշատ, լավ հարևանը...

Այլասերվածը դարձավ դատավոր, դատեց շատերին ու դրվատելին, գովեց ատելին` կյանքի վատերին, սակայն այդպես էլ Ճշմարտությունը նա չճանաչեց, որ պատասխան կա իր պիղծ դատերին` Ու... Ձեռամբ Վերին:

Կարծես այս օրերի համար եմ գրել ։