․
Աշխարհի վրա ապրել են ինսոքներ, լեկեր, ծայթեր, վերացել են, չկան։
Ամեն մեկը դարձել է իր Նիկոլի զոհը։
Այսօր հերթը հայ ժողովրդինն է, որն անցնելով հազարամյակների միջով և իր տեղը հաստատելով ազգերի ընտանիքում, եկել, հանդիպել է իր ճակատագրի նիկոլին՝ փռչոտ, գարշահոտ, նենգոտ նիկոլին և ակնկոր ու անկար, անմեղսունակ ու հուսակտուր, ողորմելի ու դողդոջուն, լլկված ու ցամաքած կանգնել է իր մահառուի առաջ։
Իսկ Նիկոլը, դեղին մամուլից սպրդած այդ գրչակը, իր նմանակների գարշելի մի ոհմակի գլուխն անցած, դանդաղ վայելում է Հայ ժողովրդի մահը և ապացուցում աշխարհին, որ սուտ է՝ ժողովուրդը չի եղել և չի կարող լինել պատմության կերտող, որ ժողովուրդն աղբ է, մակուլատուրա է և ոտքի տակի փալաս։
Հազար անգամ գրեցի՝ եթե քաղաքամայր Երևանը երկու ժամով իջնի հրապարակ, փռչոտ նիկոլը մկան ծակին հարյուր թուման է տալու գլուխն այնտեղ կոխելու համար։
Բայց ավա՜ղ, ձայնս հնչում է անապատում, նույնիսկ ֆեյսբուկյան ընկերներս ու գաղափարակիցներս չեն արձագանքում։
Հույսս․․․
Հույսս էլ է անհույս նայում Հայոց աշխարհին, որի ծաղկման համար քիչ բան չի արել նաև իմ սերունդը։ Բայց այսօր հայ տղամարդիկ անատամ, մեղկ ու ողորմելի, դաունի պես նայում են, թե նիկոլաոհմակն ինչպես է լլկում հայի և աշխարհասփյուռ հայության Հայրենիքը
Հույսս փնտրում է հայոց Ժաննա Դ' Արկին, որ ցասումով զինված վրիժառու կանանց ջոկատով ջնջի նիկոլիզմը Հայաստանում։
Աստված մի արասցե, բայց այսպես ևս մի քիչ շարունակվելու դեպքում ինսոքների, լեկերի և ծայթերի կողքին գրվելու է նաև հայերի անունը․․․
Պատրիկ ԱՐՏԵՄԻ
Գրող, հրապարակախոս
Երվանդ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆԻ ՖԲ էջից