Քառօրյա պատերազմից հետո շատ հարցեր վերանայելու կարիք կա, սակայն հարկավոր չէ ինչ-ինչ դեպքերում ծայրահեղության հասնել: Այդպիսի դեպքերից մեկն էլ այն է, որ ոմանք պնդում են, թե պետք է թուրքական ապրանքի ներկրումից հրաժարվել: Իհարկե, հայրենասիրական հարթությունում հարցը դիտարկելով, ոչ մեկը հակառակը չի պնդի, բայց... երբ խնդրին տնտեսական տեսանկյունից ես մոտենում, հասկանում ես, որ դրանից ավելի շատ մենք ենք վնաս կրելու, քան Թուրքիան:
Նախքան թուրքական ապրանքներից հրաժարվելը, պետք է Հայաստանում համապատասխան արտադրություն ստեղծել, հայրենական արտադրություն: Անցնող տարիներին հայրենի կառավարությունները երբևէ մտածե՞լ են այս ուղղությամբ: Հնարավոր է, որ մտքով «անցկացրել» են, բայց իրական որևէ քայլ ձեռնարկե՞լ են: Այսօրվա մեր տնտեսության վիճակը սպառիչ պատասխան է տալիս այս հարցին: Անշուշտ, ոչ:
Այս օրերին բազում տնտեսագետներ անդրադարձան խնդրին ու հանգամանորեն նշեցին, թե ինչ տնտեսական կորուստներ կարող է ունենալ Հայաստանը: Այսօր այս մասին խոսել է նաև տնտեսագետ Վարդան Բոստանջյանը: «Չկա չարիք առանց բարիքի: Ի վերջո, հասկացանք, որ բոլոր պարագաներում նոր շեշտադրումներ ու մոտեցումներ են պետք` ուղղված մեր պաշտպանությանը, տնտեսական զարգացմանը»,- փաստել է Բոստանջյանը` հավելելով, որ ապրիլյան ռազմական գործողությունները բացասական ազդեցություն ունեցան տնտեսության վրա:
Ինչ վերաբերում է թուրքական ապրանքների ներկրումից հրաժարվելուն, տնտեսագետն ընդգծել է. «Հայաստանն այսօր սպառում է թուրքական այնպիսի ապրանքներ, որոնք մենք էլ կարող էինք արտադրել` ապահովելով աշխատատեղեր, եկամուտներ: Այնպես է ստացվել, որ ազատ մրցակցության բացակայության և մի շարք այլ հանգամանքների պատճառով բազմաթիվ ապրանքների արտադրությունը մղվել է հետին պլան: Բազմաթիվ ապրանքների սեփական արտադրությունն ունենալու պոտենցիալ հնարավորություններ կան: Իսկ ընդհանրապես կտրուկ հարց դնել, թե մի երկիրը մեզ համար ցանկալի է, մյուս երկիրը ցանկալի չէ, եկեք ապրանքափոխանակություն չիրականացնենք, ճիշտ չէ: Կտրուկ քայլերը դիմացի երկրին չեն վնասի, կարող են վնասել մեր սպառողներին»,- բացատրել է Վարդան Բոստանջյանը:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ