Այն բանին, որ խորամանկ բելառուս «Բատկան» ճարպկորեն ու գեղջկական համառությամբ լավ էլ հաջողեցնում է «մի ձեռքով երկու ձմերուկ բռնել», մենք բոլորս վաղուց արդեն սովորել ենք։
Հոկտեմբերի 10-ի աշխարհացունց հանրահավաքին հաջորդեց հոկտեմբերի 24-ի երկրորդ աշխարհացունցը՝ մեկ ամսում երկու ցնցում, իսկ «ավազակապետությունը» չի սկսել ինքնափլուզումը:
Երբ այս հոդվածը արդեն հրապարակված լինի, երևի շատ ավելի հստակ կլինի, թե Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահներին ինչու է «իր մոտ կանչում» նրանց ֆրանսիացի պաշտոնակից Ֆրանսուա Օլանդը։
Հոկտեմբերի 10-ի հանրահավաքից հետո ու հոկտեմբերի 24-ի հանրահավաքից առաջ զուտ մասնագիտական հետաքրքրությունը մղեց հոկտեմբերի 21-ին գնալ Ազգային ժողով պատգամավորների հայտարարությունների ժամին՝ տեղվույն վրա հասկանալու մթնոլորտն ու իրավիճակը:
Երեկվանից ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը Թեհրանում է: Դարի այցը կայացավ: Թեպետ դարի այցը Հասան Ռուհանիի այցը պիտի լիներ Հաաստան, բայց Իրանի նախագահը ակնկալում էր քննարկումների քաղաքական օրակարգ ու համաձայնագրերի ստորագրում:
Ինչպես հաղորդում են չինական լրատվամիջոցները, «Չինաստանը լրացուցիչ 100 մլն յուանի (16 մլն ԱՄՆ դոլար) օգնություն կտրամադրի Արևմտյան Աֆրիկայի երկրներին՝ Էբոլա վիրուսի համաճարակի դեմ պայքարելու համար»։
Վերջին շաբաթների իրադարձությունների առատությունը կարծես «կադրից դուրս» թողեց մի շատ կարևոր տարածաշրջանային միջոցառում, որն անմիջական նշանակություն ունի նաև Հայաստանի ու Արցախի համար։
Եվ՝ այսպես, կատարվեց: Հայ ժողովրդի դարավոր պատմության մեջ արձանագրվեց նույն այդ պատմության ամենամեծ (ամենափոքր) ու ամենազարմանալի (ի՞նչն էր զարմանալի) իրադարձությունը: Կատարվեց իշխանափոխություն:
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...