Հայաստանը երբեք չի եղել Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի, հակամարտության կողմ:
Երբեք:
1995 թ. ԵՀԱԿ Բուդապեշտի Գագաթնաժողովը հաստակ բանաձևեց՝
Ղարաբաղյան հակամարտությունն ունի երկու կողմ՝
Ադրբեջան և Լեռնային Ղարաբաղի ինքնահռչակ հանրապետություն:
Հայաստանը հանդիսանում է բանակցության կողմ:
Գագաթաժողովը մերժեց Թուրքիայի հայտը որպես բանակցող կողմ հանդես գալ, հիմք ընդունելով ՀՀ նախագահ Տեր Պետրոսյանի առարկությունները:
Հիմա՝ 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի Եռակողմ հայտարարության առաջին հոդվածով, Հայաստանը դառնում է հակամարտության կողմ:
Սա ամենավտանգավոր ձևակերպումն է. որ երբևէ եղել է այս 30 տարվա ընթացքում:
Սա Սյունիքը, ոչ թե ինչ-որ Զանգեզուրի միջանցք, այլ ողջ Սյունիքը` Ջերմուկով ու Ամուլ սարով հանդերձ, Ադրբեջանին հանձնելու իրավական հիմք է:
Ադրբեջանական զորքերն էլ, կանգնած Ջերմուկի մատույցներում, սպասում են դրան:
Հակամարտության կողմ ճանաչված ու պարտված Հայաստանի վզին միջազգային դատարանը՝ Լոնդոնի արբիտրաժային դատարանը, կդնի Ադրբեջանի պահանջած 50-ից 85 միլիարդ դոլլարի կոնտրիբուցիան:
Ոչ վճարունակ Հայաստանից դատարանն այդ արժեքին համապատասխան տարածք բռնագանձելու որոշում կընդունի:
Եվ ադրբեջանական բանակն էլ կիրականացնի այդ որոշումը:
Զարմանալին այն է, որ միայն ես, իմ անգրագետ հալով դա տեսնում եմ այսքան պարզ ու էլ ոչ ոք այդ մասին չի էլ խոսում...
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ