Ուղեղով աղքատը, կամ «աղքատությունը մեր/իր ուղեղում է» թեզ-իրողության կրողը չի կարող ազգի, քաղաքացու, պետության անվտանգության գաղափարախոսության կրող լինել, նա միայն հարճ ու հանձնվողի մոտեցման հեղինակ ու դավանող կարող է լինել, ուր կենցաղային՝ մտքով աղքատի երջակության բանաձևը կուշտ փորով սպառողականություն դավանելն է, ծառա ու սպասարկու լինելը:
Անասունը ի՞նչ գիտի, ինչ է հոգևոր ու արժեքային Հայաստանն ու հայ ժողովուրդը, արժանապատվությունը, տրամաբանությունը, ինքնիշխանությունը, նրա համար անսովոր է մեծ փողի վրա գործարքի չգնացող հայը:
Մտածեք՝ ո՞րն է ձեր անհատական կարմիր գիծը:
Ալեն Ղևոնդյան