Քրիստոնեության ու Հայկականության միախառնման ինքնատիպ «ժամադրավայր»

Մեր Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին նման է մի նվիրական զարդատուփի, որին սովոր ենք մանկուց, որը դրված է մի հեռու անկյունում, ու այնքան սովորական է թվում, որ հաճախ ուշադրություն չի գրավում։ Համեստաբար սպասում է այն օրվան, երբ ինչ-ինչ պատճառով կհետաքրքրվենք իրենով, կբացենք զարդատուփը, մեկ առ մեկ կուսումնասիրենք գանձերը, կփորձենք հասկանալ դրանց խորքում առկա խորհուրդները։

Այս տարի ես ինձ համար բացահայտեցի մեր Մայր Եկեղեցու տոնացույցում դարեր ի վեր տեղ գտած «Արարատեան շաբաթ»-ի շրջանը, դրա օրերից յուրաքանչյուրի իմաստը, տոնացույցում հատկապես Հոգեգալստյանը հաջորդելու խորհուրդը։

Դարեդար հղկվելով, այս շքեղ շրջանն իրենից ներկայացնում է Քրիստոնեության ու Հայկականության միախառնման մի ինքնատիպ «ժամադրավայր»։

Ինչպե՞ս Սբ. Հռիփսիմեն զոհ գնաց Տրդատ թագավորի չար ցանկություններին, ինչպե՞ս Սբ.Գայանեն գոտեպնդեց Հռիփսիմեին՝ լավ իմանալով, որ դրա համար վճարելու է իր կյանքով, ինչպե՞ս Հայաստանում հայտնվեցին Հովհաննես Մկրտչի ու Աթանագինե եպիսկոպոսի մասունքները, ինչու՞ ստիպված եղան Սբ. Գրիգոր Լուսավորչին ազատել զնդանից, ինչպե՞ս եղավ Էջ-Միածնի հիմնումը… Այս ամենը տեղ է գտել «Արարատեան շաբաթ»-ի ծիսակարգում՝ որպես Հայոց Դարձի խորախորհուրդ պատմություն։

ՈՒ ահա հունիսի 22-ը շաբաթն ամփոփող ու ամբողջացնող օրն է՝ Կաթողիկե Սբ.Էջմիածնի տոնը։ Բնականաբար, այս օրը շատ ցանկալի է այցելել Մայր Աթոռ, մասնակցել Պատարագին, հաղորդվել ի երկրպագություն հավատացյալների՝ գանձարանից դուրս բերվող Գրիգոր Լուսավորչի, Սահակ Պարթևի, Գրիգոր Նարեկացու, Ցեղասպանության սրբադաս զոհերի ու մյուս սրբերի մասունքներին՝ մեր Սուրբ Եկեղեցու զարդերին:

Ես անպայման գնալու եմ։

Ռուբեն ՄԵԼԻՔՅԱՆ

Մեկնաբանություններ