Շնորհավորում եմ բոլորիդ` 2013-ի քաղաքական անդորրը սկսվեց: Բոլորդ կարող եք անցնել վաստակած հանգստի կամ աշխատանքի` շարունակելով նույն կենսակերպը, որով ապրել եք, այդպես ապահով է: Առաջադրված արդյունքով ավարտվեցին բոլորամակարդակ ընտրությունները ու այլևս 4-5 տարի ոչ մի ասֆալտ, ոչ մի խաղահրապարակ, ոչ մի համերգ-մամերգ` թեկնածուի հետ հանդիպման անվան տակ: Հիմա արդեն հանգստանա՞լ եք ուզում, ձեզ կառաջարկեն Բերմուդյան եռանկյունին: Աշխատե՞լ եք ուզում, գործում է «Հայրենակիցներ» ծրագիրը: Ոչինչ չե՞ք ուզում, ձեր պրոբլեմն է: Քաղաքական ամառը համարյա ոչնչով չի տարբերվում օրացուցային ամառից` նույն տաղտուկը, նույն տաքուպաղը` հիմքում նույն անփոփոխ ընթացքը` գնում ենք դեպի աշուն:

Բոլորն են նախանձով անցել դեպ Թիֆլիս տանող մայրուղով. «Հայաստանում նման ճանապարհներ չունենք։ Հույս կար, որ «Հյուսիս-Հարավն» այդ «մշակույթը» նաև Հայաստան կբերի: «Հյուսիս-Հարավը» ահռելի մեծ ներդրում է Հայաստանի համար: Հսկայական այդ ներդրմամբ Հայաստանը կդառնա ոչ միայն տրանզիտ «դրախտավայր», այլև ճանապարհաշինական մշակույթը մեզանում իր հետևից կտանի բոլոր մնացած մշակույթները»:

Իրադրությունը գնալով ավելի է նմանվում նախորդ դարասկզբին: Տարածաշրջանը եռում է, ինչպես երբեք: Ընդ որում, խոսքը ոչ միայն Լիբանանում հայտնված իսրայելական ինքնաթիռներին, Սիրիայում «Հըզբոլլահի» ու պետական զորքերի համատեղ ակցիաներին, այլև Թուրքիայի կենտրոնում տեղի ունեցող «արաբական գարնանն» է վերաբերում, որի «ակունքների» մասին դեռ շատ բան հայտնի չէ: Իսկ հայտնի չէ, որովհետև շահառուներն անչափ շատ են` «Հըզբոլլահ», «Ալ Քաիդա», Սիրիա, Իրան, քրդեր, Իսրայել, ԱՄՆ, Ռուսաստան: Դասական իմաստով` Թուրքիան այն տարածքն է, ուր կարող են լավագույնս պայթել բոլոր դետոնատորները, օդ թռցնելով Թուրքիան, սակայն նույն նախորդ դարասկիզբը լավագույն դիդակտիկան է, որպեսզի բոլորին հասկանալի դառնա` ինչպես և ինչի շուրջ են պայմանավորվում կողմերը մեծ մարտից առաջ: Եվ` ում հաշվին:

Նախագահական ընտրություններում Վիկտոր Յանուկովիչի և «Տարածաշրջանների կուսակցության» հաջողությունը պայմանավորված էր մի շարք գործոններով, այդ թվում` սոցիալական և տնտեսական, բայց առաջին հերթին նրանով, որ առավել խիտ են բնակեցված ՈՒկրաինայի հարավարևելյան և կենտրոնական մարզերը։

Տարին կիսվեց: Համարյա: Վաղվանից սկսվում է օրացուցային ամառը, և, ուրեմն, մի քիչ կհանգստանանք քաղաքականությունից: Գուցե և ոչ: Չնայած գազի սակագնի բարձրացմանը և համապատասխանաբար առաջին անհրաժեշտության ապրանքների ու ծառայությունների սպասվող թանկացմանը, Հայաստանի ժողովուրդը հանգիստ շարունակում է բարգավաճել գնաճի, գործազրկության, արտագաղթի, կարկուտի ու մյուս «հաճույքների» մեջ հարմարավետ տեղավորված:

Կուտակումները հայաստանյան կյանքում անցնում են թույլատրելիության սահմանը: Բոլոր առումներով Արմագեդոն է: Ներիշխանական: Ներքաղաքական: Արտքաղաքական: Ներմարդկային: Արտամարդկային: Հոգեբանական:

Վերջին օրերին մամուլում հայտնվում են նյութեր, համաձայն որոնց՝ տարբեր տրամաչափի ԲՀԿ-ականներ լքում են կուսակցությունը՝ հիասթափված լինելով Գագիկ Ծառուկյանից ու նրա քաղաքականությունից: Բազմիցս է խոսվել այն մասին, որ ԲՀԿ-ից արտահոսքը անխուսափելի է, քանզի կուսակցությունն ի սկզբանե հիմնադրված է եղել մեկ անձի հիմքով, մեկ անձի շուրջ ստեղծված իրադրությամբ և մեկ անձի քմահաճույքներով: Իհարկե, հայաստանյան իրականության պայմաններում դժվար է պատկերացնել, որ անհատը կարող էր կուսակցություն հիմնել:

«Քաղաքական գործիչները նման են տակաշորերի: Նրանց էլ պետք է պարբերաբար փոխել, և նույն պատճառներով» (ֆրանսիական ասացվածք)։ Տարիներ առաջ հանրապետության երկրորդ նախագահը իր վերջին ընտրաշրջանի քարոզարշավն սկսեց «Հրազդան» հեռուստաընկերության ուղիղ եթերում:

Նկատվել է, որ հակամարտությունների և սուր խնդիրների հետ կապված իրական գործընթացները հաճախ վիրտուալի են վերածվում, և դրանում ոչ մի արտասովոր բան չկա, որովհետև զանգվածային լրատվության ու ինֆորմացիայի հասանելիության փուլում հենց տեղեկատվության ոլորտում են տեղի ունենում կոնֆլիկտային բնույթի հիմնական գործընթացները։ Ցանկացած կոնֆլիկտ շատ շուտով ավելի շատ վիրտուալ է դառնում, քան իրական։ Մեծ է վտանգն այն բանի, որ կոնֆլիկտի անմիջական մասնակիցները կհայտնվեն տեղեկատվական հոսքերի ոլորտում և կընդունեն այդ խաղի կանոնները։

Քաղաքագետների միության մայիսի 27-ի հյուրը քաղաքագետ, թատերական ռեժիսոր, «Ժամանակի էությունը» շարժման ղեկավար Սերգեյ ԿՈՒՐՂԻՆՅԱՆՆ էր, որ Մոսկվայից մի քանի ժամով եկել էր Հայաստան: Այցի բուն նպատակը Եվրասիական միության քարոզչությունն էր և Եվրամիության հակաքարոզչությունը: