Ճշմարտությամբ պիտի հաղթենք

Դեռ կգան նրանք`

Բանաստեղծության հուրը շուրթերին`

անահ սրտերում

Բանի արարման հրկեզ կորովով,

հաղթ բազուկների

հարալիքվող անդուլ եռանդով,

պայծառ աչքերում

ծնողամեծար անհուն գորովով

մայր հող ու ջրին:

ՈՒ ոգի դարձած

ես դեռ կփարվեմ այդ ալ շուրթերին,

սրտերին բռունցք,

մատներին շքեղ:

ՈՒ ոգեկոչված

նրանց ունկերին դեռ կշշնջամ .

- Ներող եղեք մեզ.

չարիքի դարում,

կեղծիքի զազիր փառատոնի մեջ`

այս նեռամեծար շքահանդեսում

մենք, թեև տկար,

բայց խուլ ձորերում,

ծերպերում լերանց, խցերում խոնավ,

թեկուզ և մոմի թրթիռի տեսքով,

անմար պահեցինք

հավատքի կայծը ձեր նոր Գալուստի

և հույսի շողը Դարձի մեր համայն:

Ալան- թալանի, քանդուքարափի

այս եղծության մեջ,

այս կեղծության մեջ

մենք չէինք կարող

մեծ ու պանծալի գործեր կատարել,

Սակայն մենք եղանք աննկուն վահան

ու թեև ծնկած`

ոտքի տակ ընկած ,

վիրավոր, անե՛լ ,

թեկուզ խոցվեցինք ու հոշոտվեցինք,

բայց մեր մարմնով պատսպարեցինք

ու, թեկուզ կես շունչ,

փրկել ենք, ահա՛,

Սկիզբը դրոշ`

Խոսքն անապական:

Այն ձեզ ենք հասցնում

բնօրինակով,

որպես անաղարտ պայմանագիրը

մեր Հավերժության:

Հավատացել ենք,

որ ձեր շուրթերին այն դեռ կծաղկի,

ձեր սրտերի մեջ խարույկ կդառնա,

ու կարտաշնչեք

հրե շիթերով խավարասասան:

Եվ կհավաքվեք

հատ- հատ և խումբ- խումբ

բարձր գյուղերից ու քաղաքներից ,

հեռաստաններից սփռյալ ցանուցիր.

արևահայաց ու արծվատես,

և ցլակորով , նու՜րբ ու գեղանի,

անհաղթ շարքերով

դեռ կգաք, կգա՛ք:

ՈՒ ոգի հառնած

դեռ պիտի փարվեմ ես ձեր ոտքերին.

- Մատա՜ղ լինեմ ձեզ:

Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ

Մեկնաբանություններ