Իրանը փաստացի վերահսկողություն է հաստատում, այսպես կոչված, «Զանգեզուրի միջանցքի» նկատմամբ՝ գրում է Sepah Pasdaran-ի թելեգրամյան ալիքը։ «Այս երթուղին ոչ միայն ամրապնդում է Թեհրանի դիրքերը, այլև լուրջ խոչընդոտ է ստեղծում Սյունիքում հենարան ձեռք բերելու ՆԱՏՕ-ի կամ Իսրայելի ցանկացած փորձի համար. նախքան Հայաստան անցնելը, նրանք ստիպված կլինեն բախվել Իրանի հետ»,- գրում է ալիքը։               
 

Օրինակ վերցրեք

Օրինակ վերցրեք
18.09.2017 | 20:06

Այսօր մեկնարկած «Հայաստան-Սփյուռք» 6-րդ համահայկական համաժողովը հետաքրքիր հայացք է մեր իրականությանն ու իրողություններին: Դրսի աչքով չափվում են Հայաստանի իշխանությունների արածն ու չարածը, սփյուռքի մեր հայրենակիցները շիտակ գնահատում են հայաստանյան խնդիրները` դրանք համեմելով սեփական օրինակով: Իհարկե, գնահատականները շատ հաճախ ընդգրկում են անկախության ողջ ժամանակահատվածը, այն է` երեք նախագահների տարիները, սակայն, ցավոք, խնդիրները դեռևս բավական շատ են:


Անշուշտ, ամենահզոր քննադատություն-հորդորը Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Առաջինին էր վերապահված: Հոգևորականի ազդեցիկ խոսքը սթափվելու և հայրենիքում նորոգումներ սկսելու լավագույն կոչն էր: «25 տարիներու մեր փորձառութեան լոյսին տակ, փոխադարձ վստահութիւնն ու պատասխանատուութիւնը, աւելի ճիշդ է ըսել հաւաքակա՛ն պատասխանատուութիւնը, գեղեցիկ լոզունգէ անդին՝ կեանքի պէտք է վերածուի՝ Հայաստանի, Արցախի եւ Սփիւռքի միջեւ դերերու յստակեցումով, առաջնահերթութիւններու ճշդումով ու գործակցութեան նոր որակ տալով։ Ա՛յս է մեր ազգը իր հայրենիքով ու Սփիւռքով դէպի պայծառ ապագայ առաջնորդող միակ ապահով ճամբան»,- ասում է կաթողիկոսը և հավելում. «Եկէք ըլլանք իրապաշտ ու անկեղծ։ Հայաստանը կը պարպուի, իսկ Սփիւռքը կը մաշի։ Այս վտանգալից իրականութեան դիմաց պատահական նախաձեռնութիւններ չեն կրնան մեր տագնապները լուծել եւ վէրքերը դարմանել»։


Կարելի է ամբողջությամբ մեջբերել Արամ Առաջինի ելույթը ու արձանագրել, որ նրա յուրաքանչյուր միտքը ոչ միայն հզոր ազդակ է, այլև իսկական հոգևորականի խոսք, որ ցանկանում է տեսնել իր ժողովրդին ուժեղ և բարեկեցիկ: Նրա ելույթից հետո հայաստանյան իրականությունում ակնառու է դառնում նաև մեկ այլ տխուր իրողություն, որի պատճառով այսօր մեծ է անվստահությունը եկեղեցու և նրա հայրերի հանդեպ: Հայաստանում չես լսի հոգևոր հայրերի նման ազդեցիկ ելույթ, իրողությունների վերաբերյալ նման սուր քննադատություն, հասարակության մեջքը ուղղելու պահանջ: Թերևս սա շատ էական փաստ է, քանի որ համատարած անվստահություն կա ամեն ինչի և բոլորի հանդեպ: Իսկ հոգևոր դասի հանդեպ վստահությունն ու հավատը կարող է լուրջ պատվար դառնալ խարխլվող արժեքների ժամանակաշրջանում:


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2510

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ