Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարությունը կոչ է արել ТАСС լրատվական գործակալությանը ներողություն խնդրել ծովանկարիչ Իվան Այվազովսկու հուշարձանի քանդման մասին հաղորդագրության մեջ Ստեփանակերտ հին անվանման հիշատակման համար։ Գերատեսչությունն ակնկալում է, որ գործակալությունը կկատարի համապատասխան ուղղումներ, հակառակ դեպքում, «կձեռնարկվեն համապատասխան միջոցներ»՝ կապված Ադրբեջանում ТАСС-ի գործունեության հետ։               
 

«Վիշտն ու վիրավորանքը իրար հետ շատ դժվար է տանել ու չպոռթկալ»

«Վիշտն ու վիրավորանքը իրար հետ շատ դժվար է տանել ու չպոռթկալ»
23.01.2015 | 00:50

Ողբերգությունը համախմբեց ողջ ազգը: Նման ծանր պահերին մեր մեջ արթնանում է միմյանց սատար կանգնելու և վիշտն ազգովին կրելու ունակությունը: Վերջին ահավոր հարվածը` փոքրիկի մահը, ավելի խորացրեց մի բուռ սիրտ դարձած ժողովրդի ցավը: Հոգեբանորեն ի՞նչ ապրեց հայ հանրությունը, ինչպե՞ս մեղմել վիշտը: Էթնոհոգեբան ԿԱՐԻՆԵ ՆԱԼՉԱՋՅԱՆԸ մեզ հետ զրույցում նշեց, որ այս օրերին իրեն են դիմում երիտասարդ կանայք, ովքեր հոգեբանորեն ծանր վիճակում են, չեն կարողանում դիմանալ այս ցավին, հատկապես երեխաների կորստին: «Սա մի օրինակ է, թե մենք ինչքան խոր ենք խոցվել: Այս ողբերգությունը մտավ բոլորիս ընտանիքները»,- ասաց տիկին Նալչաջյանը` անընդունելի համարելով ողբերգությունը քաղաքականացնելու բոլոր փորձերը, միաժամանակ շեշտելով, որ պետք է պատասխան տրվի, թե ում էր այն ձեռնտու:

Ըստ էթնոհոգեբանի, հարված հասցվեց մեր ազգի համար գերագույն արժեքին` ընտանիքին և երեխաներին, որոնք մեր պաշտամունքն են: «Հարվածը մեր սրտին է եղել, և ժողովուրդը սա շատ ծանր է տանում: Երկրաշարժից հետո ես չեմ հիշում մի այնպիսի դեպք, որ մեր ազգին այսպես ցնցել է, ինչպես սա: Իհարկե, եղել են զինվորների կորուստներ, որոնցից ամեն մեկը մի ողբերգություն է, և մենք էլի ծանր ենք տանում, բայց սա իր ահավորությամբ գերազանցում է, քանի որ դաժանորեն սպանվել են փոքրիկ երեխաներ: Սա միայն Գյումրու ու գյումրեցու ցավը չէ, այլ ողջ ազգի»,- արձանագրեց մեր զրուցակիցը, հավելելով, որ այս ողբերգությունը համախմբեց բոլորիս: Հանրության տրամադրությունները դրական փոփոխության կենթարկվեն, և լարվածությունը կմարի, երբ ոճրի առնչությամբ շատ հարցերի վրա լույս սփռվի: Դա կլինի թե՛ քաղաքական հարթությունում, թե՛ իրավական:

Սերյոժայի մահը, Կարինե Նալչաջյանի դիտարկմամբ, ավելի մեծացրեց կորստի ցավը: «Երեխայի կենդանի մնալը այն մոմի լույսն էր, որով ապրում էինք: Ազգովին աղոթում էինք: Նրա մահով մեր վիշտը, սուգն ամբողջացան: Վերջին հույսը մարեց»,- ասաց մեր հյուրը՝ այս իրավիճակում կարևորելով զգույշ արտահայտվելու անհրաժեշտությունը, քանի որ «վիշտն ու վիրավորանքը իրար հետ շատ դժվար է տանել ու չպոռթկալ»:

Իսկ ինչպե՞ս մեղմել ցավը, հանգստացնել վշտացած ու ըմբոստացած մարդկանց: «Միայն արդարությամբ»,- կարճ կապեց հոգեբանը: «Մեր արժանապատվությանը թող չդիպչեն: Արդարադատություն իրականացնելիս մենք չպետք է երկրորդ տեղում լինենք: Այս ծանր ցավը երկար մնալու է մարդկանց մեջ, բայց արդար լուծումը կօգնի հնարավորինս մեղմելու վիշտը»,- կարծիք հայտնեց Կարինե Նալչաջյանը` միաժամանակ «հորդորելով» «պրովոկատորներին» հեռու մնալ այս հարցից: «Դեմ լինելով հարցի քաղաքականացմանը, պիտի նշեմ, որ այս ողբերգությունը որոշ սադրիչներ չպետք է իրենց շահերին ծառայեցնեն: Չնայած հարցը պահանջում է քաղաքական լուծումներ»,- նկատեց հոգեբանը` հիշեցնելով, որ այսօրինակ իրավիճակներում թշնամին ակտիվանում է, իսկ սահմանային լարվածությունը` մեծանում: «Այս պայմաններում մենք ներքուստ պիտի ամուր լինենք, որպեսզի դիմագրավենք արտաքին թշնամուն»,- փաստեց մեր զրուցակիցը` հավելելով, որ ռուսից «վտանգավոր թշնամու» կերպար ստեղծելն այսօր մեզ բնավ հարկավոր չէ, ծայրահեղ վարքագիծ է նաև «փակ աչքերով սիրահարվելը» օտարին: «Պիտի հասկանանք, որ արժանապատիվ համագործակցություն է մեզ հարկավոր, որպեսզի հարգեն մեզ ու մեր ժողովրդին: Երևի տևականորեն պետականություն չունենալն է մեզ դարձրել օտարին այսքան նվիրված»,- եզրահանգեց էթնոհոգեբանը:

Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 803

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ