44-օրյա պատերազմից առաջ հայ ժողովրդին հավաստիացնում էին, որ պատերազմ չի լինի: Նիկոլ Փաշինյանի թիմակից Մակունցը փափուկ բարձ էր դնում հայ ժողովրդի գլխի տակ՝ հայտարարելով, որ եթե պատերազմ լինի, ապա Թուրքիան չի միջամտի դրան...
Հիշեք այս դեմքերն ու նրանց անունները։ Թեև նրանց այլևս մոռանալ չի լինի․ Հայաստանի ամոթի և անկման տարեգրության մեջ նրանց անունները դաջվեցին Հայոց սուրբ եկեղեցին ասպատակող թուրք ու մոնղոլ քոչվոր-վայրագների ու անաստված բոլշևիկների կողքին...
Դիկտատորական ազարտը զարմանալի հոգեբանական երևույթ է: Մի պահ մի կողմ թողնենք Ալիևի ու Էրդողանի ակնհայտ ազդեցությունը, ժողովրդավար երկրում նման բան չէր լինի, ինչը մեզ հետ է կատարվում...
«Պապ թագավոր» օպերացիան չստացվեց, ոչ Պապ կա, ոչ թագավոր: Ժողովուրդն էլ հասկացավ, որ հիմա 21-րդ դարն է, Եկեղեցին ոչ մի կերպ չի կարող պետականության սպառնալիք դառնալ, եթե նույնիսկ կառավարվի դրսից...
Փաշինյանը պետք է վերջին մեկ տարվա իր բոլոր նախաձեռնությունների հանրային արձագանքից հասկանա մեկ բան: Հանրությունը այլևս մերժում է յուրաքանչյուր բան, նարատիվ, առանց խորանալու դրա լավ կամ վատ կողմերի մեջ, եթե դրա հեղինակն ու դա առաջարկողը Փաշինյանն է...
Մարդկանց պետական, հասարակական, գիտական, մշակութային և այլ ոլորտներում նրանց գործունեության համար կարևոր է ոչ միայն դրանցում նրանց գիտակ լինելն ու լրջությունը, այլ նաև մտածողության մասշտաբայնությունն ու կատեգորիան, որոնք կարող են առաջանալ միայն մասշտաբային գործերին մասնակցելով...