Իրավիճակ է փոխվել նաև Մնջախաղի թատրոնի համար

Դարձյալ օրակարգում է հայտնվել Մնջախաղի թատրոնի սեփական տարածք չունենալու հարցը: 20 տարվա պայքարից հետո, ի վերջո, որոշվել էր լուծել խնդիրը` Գրապալատի շենքը հատկացնելով թատրոնին: Այս տարի ապրիլին պետք է կայանար տարածքի շինարարության մրցույթը, ինչը հետաձգվել է քաղաքական հայտնի իրադարձությունների պատճառով: Երկրում իրավիճակ փոխվեց: Մնջախաղի թատրոնը նույնպես անմասն չմնաց փոփոխությունից: Նոր իշխանությունները չեղյալ հայտարարեցին հների որոշումը, ինչպես թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ժիրայր Դադասյանն է նշել` մի քանի պատճառաբանություններով. գրապալատի շենքը հուշարձան չէ (թեև շատ այլ պատմական արժեք ունեցող շենքերի պես հուշարձանների ցուցակում ընդգրկված չէ), և էլի մի պատճառ` նպատակահարմար չէ գումար հատկացնելը:

Թեմայի շուրջ զրուցեցինք երգահան ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆՈՒ հետ:
Թատրոնին շենքից զրկելու սույն պատճառաբանությունները լսելով` երգահանն ասաց, որ նախարարության պատճառաբանությունները «անընթեռնելի են», հավանաբար կա ներքին` խոհանոցային խնդիր, որին մենք հասու չենք:

«Ի սկզբանե ասբուրդ է, որ պետական թատրոնը չունի սեփական շենք, դա անկախության շրջանի մեր մշակութային իրողություններից մեկն է: Բայց նաև պետք է հաշվի առնել, որ սելը տեղից շարժվեց, երբ մշակույթի նախարար դարձավ Արմեն Ամիրյանը, որը Ժիրայր Դադասյանի մտերիմ ընկերն էր: Սուբյեկտիվ հանգամանքը, որն ունեցել է իր դերակատարումը նախկինում, ենթադրում եմ, որ նոր կառավարության օրոք այլևս չի աշխատում: Դուք շատ լավ գիտեք, որ այդ շրջանում հետաքրքիր իրադարձություններ են տեղի ունեցել. մնջախաղի թատրոնին ի վերջո շենք է տրամադրվել, իմ համերգն արգելվել է նախարարության կողմից: Ըստ երևույթին, եկել է ժամանակը շտկելու այդ բոլոր իրողությունները: Մենք պետք է առաջնորդվենք օբյեկտիվ անհրաժեշտություններով, այն է` Մնջախաղի թատրոնն ամեն պարագայում պետք է ունենա սեփական տանիքը»:
Վահան Արծրունու գնահատմամբ` այն, որ այդ թատրոնն իսկապես մեծ վաստակ ունի, գնահատված է աշխարհում, այդ ժանրը ներկայացնող միակ մշակութային կառույցն է Հայաստանում` քննարկման ենթակա չէ:
Մեր դիտարկմանը, թե ներքին խնդիրների պատճառով տուժում են արվեստագետն ու արվեստը, նկատեց. «Կարո՞ղ եք ասել` ո՞վ չի տուժել վերջին 30 տարիներին, բացի ռաբիսի, փոփի ներկայացուցիչներից:

Իսկ հիմա՞: «Հիմա անցումային շրջանում ենք, մինչև ԱԺ-ն չընտրվի, ու նոր կառավարություն չնշանակվի, չենք կարող սթափ գնահատել իրավիճակը: Եթե մենք այդպիսի կեցվածք ընդունենք ու սկսենք վերջնագրերով խոսել, ոչ մի լավ բան չի ստացվի: Ամեն ինչ կորոշվի դեկտեմբերի 9-ին, ու դրանից հետո ծավալվող ընթացքը ցույց կտա` երկիրն ինչ ուղղությամբ է գնում, բարձրաձայնված սոցիալական արդարության և երջանիկ կյանքի տեսլականը աշխատելու՞ է, թե՞ ոչ և ո՞նց է աշխատելու մեր երկրում»:
Մնջախաղի թատրոնի «Գիրք ծաղկանց» ներկայացման մեջ (բեմադրված ըստ Դերենիկ Դեմիրճյանի համանուն պատմվածքի) օգտագործված է Վահան Արծրունու երաժշտությունը, նաև կան հատվածներ, որ գրել է հատուկ այդ ներկայացման համար:
Երգահան ՎԱՉԵ ՇԱՐԱՖՅԱՆԸ մեզ հետ զրույցում ասաց, որ երկրում չէր, նոր է վերադարձել, բայց լսել է որ ինչ-որ խնդիրներ կան թատրոնի շենքի հետ կապված. «Մի բան կարող եմ միանշանակ ասել` պետական թատրոնը պետք է ունենա պետական շենք, ու այդ շենքը, թատրոնը պետք է ծառայեն պետությանը: Մենք ունենք մեկ մնջախաղի թատրոն, հոյակապ թատրոն: Եվ եթե մի բան ունենք, պետք է փայփայել, ոչ թե ինչ-ինչ անձնական հարցերից ելնելով փչացնել, խոչընդոտել: Ամեն բան այնքան պարզ է, որ ասելու բան էլ չկա»: Երգահանը հավելեց, որ պատիվ է ունեցել երկու անգամ համագործակցելու այդ թատրոնի հետ երկու ներկայացումներում` «Շերանիկ» և «Այծծես», հույս ունի, որ համագործակցությունը կշարունակվի:

2019-ի մայիսի 18-ին լրանում է թատրոնի 45-ամյակը: Նույն թվականին թատրոնը, ի վերջո, իր հարկի տակ հյուրընկալելու էր մնջախաղի սիրահարներին: Այնինչ նորից կոտրած տաշտակի առաջ են: Իբրև խնդրի լուծում, առաջարկվել է համատեղությամբ պարարվեստի ուսումնարանի դահլիճը, որը, մնջախաղի թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարի պնդմամբ, անմխիթար վիճակում է, բացի այդ, համատեղության կարգով արդեն իսկ Երևանի պատանի հանդիսատեսի թատրոնում են:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ