Ինչքան ասեն Աստված չկա՛, ավելի եմ հավատում,
Թեև չկա ոչ մի վկա, բայց էլի եմ հավատում,
Տիեզերքը հյուսող հրաշքն այնքան է վեհ ու գաղտնի,
Այնքան անդուռ, որ աներկբա վշտով լի եմ հավատում...
2021 թ․ հունվարի 29-ին «Ազատություն» ռադիոկայանով տված հարցազրույցում դաշնակցություն կուսակցության ղեկավարներից մեկը հայտարարեց, որ 1920 թ․ դեկտեմբերի 2-ին Ալեքսանդրապոլում կնքված պայմանագիրը եղել է միայն զինադադարի պայմանագիր։
Կխնդրեի անպայման կարդալ, այժմեական է, շա՜տ։
Հիմա էլ Արևմուտքը մեզ դաշնակից է ձևանում, ըստ այդմ, առաջարկում եմ՝ վերհիշել պատմական այս դրվագը, որտեղ «բարեխիղճ» Արևմուտքը մեր պաշպանն ու դաշնակիցն էր և դրանից հետևություններ անել:
Զանգեզուրը Սովետական Հայաստանին միացնելուց հետո կառավարությունը հնարավորություն ստացավ ամբողջովին զբաղվել երկրի ժողովրդական տնտեսության վերականգնման, պետական և մշակութային շինարարության հարցերով:
Գիրքը` «Հայաստան 1918 թվական», տպագրության է երաշխավորել Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության ինստիտուտի Հայաստանի ազգային ներկայացուցչության ռազմա-գիտական խորհուրդը։
Վտարանդի կառավարությունների ներկայացուցիչների գործունեությունը դարձել էր եվրոպական մամուլի քննարկման առարկա: Լրագրերի մի մասը, որը ներկայացնում էր Անտանտի տերությունների շահերը, ոգևորում էր նրանց բոլշևիկյան Ռուսաստանի դեմ մղվող պայքարում` խոստանալով օգնություն՝ դրա դիմաց որոշակի վարձատրություն ստանալու պայմանով:
1879 թ․ Թիֆլիսում ստեղծվել էր թատերական կոմիտե, որը պիտի հիմներ Հայ դրամատիկական ընկերությունը և որը պիտի դառնար արևելահայ, հետագայում խորհրդահայ թատրոնի «ծնողը»։
Մի քանի օր առաջ Թուրքիայի նախագահ Ռ. Թ. Էրդողանը ուղիղ տեքստով հայտարարել է. «Թուրքիան, մյուս տարվանից սկսած, որոշ խորհրդանշական քայլեր կձեռնարկի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցում»։
Խորհդանշական քայլեր կարող են լինել, օրինակ, ցուցադրական հանդիպումները, թուրքերի կողմից ավիրված Անիի կամուրջի վերականգնումը, մեկ-երկու մեր ականջին քաղցրահունչ ուղերձ...