Երևանի լռությունը տարատեսակ վարկածների և ենթադրությունների տեղիք է տալիս

Աշխարհում չկա այնպիսի օկուպացված տարածք, որի վերաբերյալ ՄԱԿ-ը բանաձև չի ընդունել: Արծվաշենը ՄԻԱԿ այդպիսի տարածքն է:

Իրականում` անհասկանալի է, թե ինչու Հայաստանը շուրջ 33 տարի շարունակ Արծվաշենի դեօկուպացիայի հարցով չի դիմում ՄԱԿ:

Առավել քան անհասկանալի է, որ օրվա իշխանություններն Արծվաշենի հարցն իջեցրել են շրիշակի (պլինտուսի) մակարդակի, այն ներկայացնելով իբրև հայ-ադրբեջանական սահմանի դեմարկացիայի և դելիմիտացիայի խնդիր: Արծվաշենն այնպես, ինչպես Գյումրին, Վանաձորը, Գորիսը, Ստեփանավանն ու Երևանը ՀՀ միջազգայնորեն ճանաչված և անբաժանելի մասն է կազմում: Եվ, այդ իմաստով, Արծվաշենն այնպես, ինչպես Կապանը կամ Վարդենիսը չի կարող լինել դեմարկացիայի և դելիմիտացիայի խնդրո առարկա:

Արծվաշենն օկուպացված տարածք է և Հայաստանը ՊԱՐՏԱՎՈՐ Է դիմել ՄԱԿ վերջինիս դեօկուպացիայի պահանջով:

Հիշեցնեմ, որ, օրինակ, Արցախի «դեօկուպացիայի» պահանջով , ՄԱԿ-ը թվով 4 բանաձև էր ընդունել:

Արծվաշենի վերաբերյալ պաշտոնական Երևանի լռությունը տարատեսակ վարկածների և ենթադրությունների տեղիք է տալիս:

Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ