Եթե մի հրաշքով աշխարհը խուսափի միջուկային պատերազմից, ու դիվանագիտության պատմության նոր դասագրքեր գրվեն՝ բնաբանի փոխարեն գրելու են. «ԵՐԲԵՔ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՉՏԱՔ ԾԱՂՐԱԾՈՒՆԵՐԻՆ»...

Օրեր առաջ irates.am -ում իմ և բազում կողոպտվող քաղաքացիների կողմից «Տրանսպորտային կողոպուտ» (https://www.irates.am/hy/1739611883) վերնագրով անդրադարձ հրապարակեցի, թե ինչպես է մենաշնորհ ստացած Telcell -ը «նրբին», ոչ տեսանելի, մի քանի տարբերակով անամոթաբար մտնում քաղաքացիների գրպանը։

Կարևոր չի, թե ում են դատում։ Կարևոր ա, թե ով ա դատում։ Ու դու դա շատ լավ հասկանում ես։ Իհարկե՝ սփոփիչ ա մտածել, որ նա հանցագործ էր, հետին նպատակներ ուներ, օտարերկրյա լրտես էր... Բոլոր բամբասանքներից դու ընտրում ես էն մեկը, որն ամենաքնաբերն ա խղճիդ համար։ Բոլոր փաստերից ընտրում ես էն փաստը, որն արդարացնում ա քո տեսակետը։ Ընդհանրապես՝ հեշտ ա հավատալ նրան, ինչին հավատալը հեշտ ա։ Ուղեղը պաշտպանվել գիտի։ Ասենք թե հանցագործ էր։ Բայց դա ի՜նչ կապ ունի, չէ՞ որ դու՛ չես դատում։

Մենք խիստ կարիք ունենք արթնանալու լեթարգիական քնից և հասկանալու, որ մեր մանկապարտեզային թոթովանքները ապրելու ու երկիր ունենալու մասին իրականության հետ ընդհանրապես աղերսներ չունեն:

Տարիներ առաջ, ես, եղբայրս` Վահան Շիրխանյանը և Լևոն Հայրապետյանը կանգնած էինք Գանձասարի բակում, պարսպի մոտ և դիտում էինք ներքևում փռված հրաշափառ տեսարանը։Մեզ մոտեցավ Ռուբեն Վարդանյանը։Լևոն Գուրգենիչը նայեց Ռուբենին և դիմեց եղբորս. ֊֊ Վահան, եթե գլուխս ուտեն, Արցախի Լյովան կլինի Ռուբենը։

Հայաստանն աստիճանաբար դառնում է ավտորիտար համակարգ ունեցող կամ իդեոլոգիկ երկիր:

Հայաստանում մարտնչող ազգադավներ ու դավաճաններ կան, զոմբիներ ու ծախուներ, սրիկաներ ու տգետներ, քաղքենիներ ու անտարբերներ,- նրանք դեռ շատ են, նրանց վրա է հենված էսօրվա թշնամաբարո իշխանությունը: Նրանց հաղթել կարող են ազգապահներն ու հայրենապահները, շիտակ մտածողներն ու պայքարողները, ազնիվ ու ուսյալ, նվիրական ու ոգեշունչ մարդիկ, մի խոսքով՝ իրավ հայերը,- նրանք նույնպես շատ են:

Ձմռան վերջին օրն է։ Հայաստանում ձմեռը ասոցացվում է դժվարությունների, ձախորդ օրերի հետ, Ջիվանին ասել է․ «Ձախորդ օրերը ձմռան նման…»։

Գործող վարչապետի առաջարկին՝ սկսել քննարկումներ «Իրական Հայաստանի» գաղափարախոսության շուրջ, պետք է արձագանքել՝ սկսելով զանգվածային պրոցես։ Սա փայլուն հնարավորություն է միասնական պլատֆորմ ձևավորելու համար...

Խաղաղության պայմանագիր կոչվող ֆարսի իրական բնույթը Ալիևի համար Հայաստանի հյուծման և թուլացման օրակարգ է, իսկ Փաշինյանի համար՝ Հայաստանում ալիքի վրա մնալու օրակարգ...