Մոտ մեկուկես տարի է անցել Ղարաբաղի կորստից, 4 տարուց ավելի`2020-ի պարտությունից, սակայն առ այսօր որևէ լուրջ ու խորը մասնագիտական վերլուծություն չկա, թե ինչու ու ինչպես եղավ, որ վերջաբանն այսպես տխուր եղավ` ամենավատթար սցենարով:

2025-ը անձամբ ինձ համար կարևոր ճամփաբաժան է։ Եթե նախորդ տարի հանդուրժում էի այն մարդկանց, ովքեր քնում-արթնանում են կորստի ու կործանման կանխատեսումներով ու միաժամանակ ոչինչ չանելով, այս տարի նման մարդկանց ուղղակի հեռացնում եմ ինչպես ֆեյսբուքյան, այնպես էլ՝ իրական շրջապատից։ Չի կարելի անվերջ անիծել խավարը և նստել տեղում։ Դա նիկոլիզմի տեսակ է, և ամենևին կապ չունի, որ նման մարդիկ հայհոյում են Նիկոլին։

Ցավոք, մեզանում սահուն դատարկախոսությունն ու պոռոտախոսությունը անվանում են քաղաքականություն, իսկ սա անողներին՝ քաղաքական գործիչ:

Համատեղ նորմալ կյանք կառուցելու համար շատ մեծ կարևորություն ունի հոգեբանորեն մեկը մյուսին տարբեր իրավիճակներում հանդուրժել կարողանալը և միասնական նպատակ հետապնդելը։

«Սալյուտն» ու ՀԾ-ն, որ նշանակում էր «հայկական ծխախոտ», 30 կոպեկ էին, բայց սովետական համակարգը շատ մարդասիրական համակարգ էր, չէր կարող թույլ տալ, որ մենք էդքան էժան փչացնեինք մեր առողջությունը. դրա համար էլ՝ տակից 40 կոպեկով էին ծախում։ Սովորական ուսանողի թոշակը, որը ոչ գերազանցիկ էր, ոչ էլ պարտք ուներ, 40 ռուբլի էր։ Պարտք ունենալը փողի հետ կապ չուներ, պարտք՝ նշանակում էր չհանձնած առարկա՝ քննություն կամ ստուգարք, իսկ փողի պարտք սովետական ուսանողը չէր կարող ունենալ, եթե, իհարկե, թղթախաղով չէր մաշում իր ուսանողական տարիները։

Երնեկ նրանց ում համար աշխարհում կատարվող ամեն բան հստակ բաժանվում է սևի ու սպիտակի: ՈՒ այդ բաժանման մի կողմում Ամերիկան է, մյուս կողմում՝ Ռուսաստանը:

Մոլդովայի նախագահ Մայա Սանդուն հայտարարել է, որ երկիրն առաջին անգամ գազ է գնել Բուլղարիայից։ Գործարքը տեղի է ունեցել դեկտեմբերի 31-ին Balkan Gas Hub հարթակի միջոցով, որտեղից Ռումինիայի և ՈՒկրաինայի տարածքով գազը մատակարարվել է Մոլդովա։

Կապիտուլյանտ Նիկոլը շարունակում է շեղել ժողջանին և իր օրակարգը թելադրելով առաջ է գնում:

Ալիևի ամանորյա ուղերձի «առյուծի բաժինն», իհարկե, Հայաստանի հասցեին սպառնալիքներ հնչեցնելու մասին էր, ենթադրում եմ՝ դրանք հնչում էին «իրական» Հայաստանի հասցեին:

Հայաստանի հիմնախնդիրներով զբաղվելու փոխարեն Փաշինյանը շարունակում է հանրությանը սխալ, ապակողմնորոշող թեզեր ներկայացնել։ Նա Ֆեյսբուքում գրել է. «Իմ թեզն այն է,որ հերոսությունը պետք է առօրեականացվի»։ ՈՒ հավելել է`առօրյայի մեջ հերոսանալու բանաձևեր պետք է ունենալ, օրինակ, շատ հարկեր վճարելը, շատ աշխատատեղեր ստեղծելը և այլն։ Այս տրամաբանությամբ՝ կարող է հերոսներ հռչակել Խաչատուր Սուքիասյանին, Սամվել Ալեքսանյանին, Նարեկ Նալբանդյանին։