Քիչ մնաց, հասանք հա՜, քիչ մնաց,
ուր որ է` կերևա ... համբերիր․
լավ ու վատ, շատ թե քիչ... էն գնա՜ց,
պակսորդը լույս փերին կբերի։
Անքեն տուր բարևը... հևքերին,
անարդար ոչինչ էլ չի եղել.
ինչ չկար` քոնը չէր երևի,
չեղածը բա արժե՞ մղեղել:
Տարիքդ որպես գանձ համարիր,
դիմադրիր` միշտ լավը հիշելով,
հին ու նոր ոխերդ թող մարեն
Նոր Տարվա արթնության գիշերով։
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ