Քանի դեռ Հայաստանի բնակչությունը տասնյակ հազարներով գաղթում է, փողոցներում իրար նայելու համար դանակահարում ու կրակում են, երկրում իշխանության «գիքորներն» են, քաղաքական կոնյուկտուրաները ստեղծվում են «Մազութի Համոյի» պրիզմայով, տնտեսական վիճակը «Ճիտին պարտքն» է, մշակութային վիճակն էլ` «Նահանջ առանց երգի», ո´չ ճանաչում է լինելու, ո´չ էլ հատուցում:
Վահե Գրիգորյան