Երբ դիտարկում ենք Նիկոլ հայադավի քայլերի, Մեծ Մերձավոր Արևելքում, ինչպես նաև ռուս- ուկրաինական, ավելի ճիշտ, Արևմուտք- Ռուսաստան հակամարտության գոտու վերջին շրջանի իրադարձությունների ժամանակագրությունը, հասկանում ենք, որ ոչինչ պատահական չէ, և Հայաստանի գլխին իսկապես սև ամպեր են կուտակվում: Եվ այդ ամենը ղեկավարում է մի անտեսանելի տիկնիկավար, ինչպես ուզում եք, անվանեք այդ ուժին՝ ջհուդամասոններ, գլոբալիստներ, խորքային պետություն…

Նույնիսկ չափավոր տգետը կհասկանար, որ եթե «1994 թվականից ի վեր, այսինքն հրադադարից հետո, մեկնարկի պահից՝ բանակցային գործընթացը եղել է Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմ վերադարձնելու մասին։ Այսինքն՝ բանակցությունները կարող էին ունենալ միայն մեկ արդյունք. ԼՂ փաստացի վերադարձը Ադրբեջանի կազմ», ինչպես բարբաջում ես քո գրառումով, ապա Ադրբեջանին մնում էր ընդամենը համաձայնել արդյունքին՝ եթե չասեմ ավելին։

Տեղեկատվական աղբյուրները հայտնում են, որ Թուրքիայի օժանդակությամբ իսլամամետ նոր իշխանությունը ստեղծելու է 300 000-ոց նոր բանակ: Թուրքիայի հովանավորությամբ ստեղծվող բանակը, պարզ է, որ լինելու է արդիական զենքով և բարձրակարգ կազմակերպվածությամբ...

ԵՄ անդամ Սլովակիայի նախագահը երեկ գնացել էր Ռուսաստան՝ Պուտինին խնդրելու, որ շարունակեն գազի մատակարարումը:

Ընդդիմադիր հանրույթն իր մեծամասնության մեջ անվերապահորեն սատարում է 3 նախագահների որոշումը՝ «նիկոլն ո՞վ է, որ մենք իջնենք նրա մակարդակին և նրա հետ բանավեճի նստենք ակնհայտի շուրջ»...

Եթե նայենք մարդկանց բռնած գործի կամ նրանց գործունեության ու գործողությունների մասշտաբին, ապա դրանք հստակորեն բաժանվում են երկու մասի, այն է՝ 1․ Նրանց բռնած գործը իրենց ուժի, խելքի և ունակությունների սահմանում է: 2․ Բռնած գործը այդ սահմաններում չէ, որին ասում են՝ նրանք իրենց գլխից մեծ գործ են բռնել։

Նիկոլ Փաշինյանը վերջին երկու տարում խուսափում է ԱՊՀ նիստերին մասնակցելուց, ԵԱՏՄ նիստերին մասնակցելուց՝ ոչ։ Ցավալի զուգադիպությամբ, այս անգամ այդ երկու նիստերը մեկ վայրում են, մեկ օր տարբերությամբ...

Օգտվեմ առիթից և մեկ անգամ էլ ասեմ այն, ինչ քչերն են ասում, իսկ քարոզչական դաշտում գրեթե ոչ ոք չի ասում: Շատ պոպուլյար դարձավ այն թեզը, թե նփ-ն հայ ժողովրդի արատների հավաքական կերպարն է: Գուցե: Բայց նա նաև ՀՀ երեք նախագահների կոպիտ սխալների մարմնացումն է: Եվ եթե առաջինի հետ օբյեկտիվորեն հանաձայն եք, ապա երկրորդ թեզին հակափաստարկներ պարզապես գոյություն չունեն:

Մի անգամ Վիլյամ Սարոյանը հարցնում է գիտնական, ֆիզիկոս, աստղագետ, գրող-էսսեիստ, գեղանկարիչ Գրիգոր Գուրզադյանին. - Ի՞նչ է մարդը:

Այ՛ կապիտուլյանտ, քեզ ո՞վ է լուրջ վերաբերվում, որ հետդ էլ բանավիճի, ա՛յ «հարբեցող ծաղրածու»՝ ով Ալիևի իր մասին այս բնորոշմանը վախկոտի նման չպատասխանեց: