Երբ Արմեն Գրիգորյանը դատարանում մահացավ, դա մեծ շոկ և դժբախտություն էր: Սկզբում շատ քչերն էին գիտակցում, թե որքան կարևոր էին Արմենի հակաիշխանական գործունեության, հռետորաբանության, ապաքաղաքականության և էմոցիոնալ մոտեցումների սահմանափակումն ու կասեցումը իշխանությունների համար, քանի որ ինչ-ինչ, բայց «ինֆորմացիոն հասարակության» կառավարման տեխնոլոգիաներին նրանք լավ են տիրապետում և նաև հասկանում դրա կարևորությունը սեփական իշխանության վարկանիշի և անվտանգության տեսանկյունից, ինչպես նաև դրա չկասեցման ռիսկերն ու ձնագնդի էֆեկտը:

44-օրյա պատերազմի օրերին, երբ Նիկոլը հանդիպեց արտախորհրդարանական ուժերի հետ, ես գրեցի, որ սա ինքը պատեհ առիթով օգտագործելու է ընդդիմության հետ պատասխանատվությունը կիսելու համար: Ավելին, ես այն ժամանակ էլ կարծում էի, որ արտախորհրդարանական ուժերը չպետք է այդ հանդիպումների գաղտնիքը պահեն, պետք էր այն ժամանակ բացահայտել այդ հանդիպումների բովանդակությունը, որ այսօր Նիկոլն իրենց մեջքի վրայով չփորձեր ջրից չոր դուրս գալ:

Համառությունը վատ չէ, եթե վերաբերում է համազգային շահերին, բայց մեզանում համառության առնվազն տարօրինակ այլ դրսևորումներ կան, այդ թվում՝ նեղ գերատեսչական: Մի օրինակ՝ ՍԴ-ում քննվող ցանկացած օրենքի առնչությամբ ԱԺ-ի ներկայացուցիչը, արդեն «բարի» ավանդույթի ուժով անվերապահորեն «հիմնավորում է», որ հրաշալի օրենք են ընդունել, որևէ խնդիր չի կարող լինել: Ի դեպ, սա տիպիկ հայկական պրակտիկա է, որևէ այլ երկրում այսպիսի երևույթի չեք հանդիպի:

Երևի կարոտած կլինեիք կառավարության նիստերի իմ շարքին․ էսօր հերթականին հետևեցի՝ անհոգնել։ Թեման նույնն էր, ասելիքը՝ շարքային։

Բաբկեն, նույնիսկ վիկինգները թշնամու մահը հարգում էին ու սուրը արժանապատիվ խոնարհում էին սպանված թշնամու վրա։

Թե բա՝ հայ մարդ է մեռել, խիղճ չունեք, ուրախացել եք... Թե բա՝ թուրքերին ուրախացնում եք...

- «Արվեստ և գիտություն» և նման օգտակար, ազգաշահ՝ ապաքաղաքական նյութեր պատճենո՛ղ ընկերներ, դուք հաճախ պատճենում եք ռուսերեն էջերից՝ հավատ ընծայելով դրանց ոչ թունավոր բնույթին. հիշեցնեմ, որ Ֆեյսբուքը Ռուսաստանում պաշտոնապես արգելված է:

Երբ ասում ենք «պարազիտ», անմիջապես մտաբերում ենք բոլորիս հայտնի բուսական կամ կենդանական օրգանիզմներին: Մինչդեռ իր սկզբնական իմաստով և նշանակությամբ պարազիտը ոչ մի ընդհանուր բան չունի դրանց հետ:

Որքան շատ է Արցախի հարցը միջազգայնացվում, այնքան քչանում են Ադրբեջանի կազմում Արցախի չգտնվելու շանսերը։

Արցախ դեղ չի մտնում, սնունդ չի մտնում, մանկական կեր չի մտնում, հիվանդները չեն բուժվում. ձևավորվում է ծայրահեղ հումանիտար աղետ։