«Մարդը նման է ծովի հատակից վեր լողացող պղպջակի, որ բարձրանում է, բարձրանում ու... չկա»

Մարդու անկումն սկսվում է սեփական մեկ քայլից. մինչև հատակ մնացած քայլերի տերը անդունդն է:

Մարդը մենակ է իր նմանների մեջ, ինչպես ավազի հատիկը` անապատում, կաթիլը` անձրևի մեջ, աստղը` երկնքում:

Մարդն ավելի շատ իր չունեցածի վրա է դողում: Քանի որ չունեցածն ունեցածից հազարապատիկ շատ է թվում:

Աշխարհը չի կարող ապրել առանց կռվի: Եթե աշխարհում մարդ նույնիսկ մենակ մնա, ինքն իր հետ կկռվի:

Մարդու մեծամտությունը փոքրիկ մի ջրափոս է, որի մեջ էլ, ի վերջո, խեղդվում է նա:
Ամենամոլորված մարդը իր փոքրիկ ճշմարտության մեջ դեգերող մարդն է:

Մարդը նման է ծովի հատակից վեր լողացող պղպջակի, որ բարձրանում է, բարձրանում ու... չկա:

Վաչագան Ա. ՍԱՐԳՍՅԱՆ (ՎԱՍ)

Մեկնաբանություններ