Աղոթարան

Դուն կը յայտնուիս, երբ սերմնացանը իր բուռը ցորենով կը լեցնէ՝ նետելու թռչունին, գողին, տասանորդին, աղքատին ու հարուստին համար:
Դուն կը յայտնուիս այն աղքատին, որ իր շուրջը երանութիւն կը տեսնէ ու կþապրի ներդաշնակութիւնը գեղեցկութեան ու կեանքին: Ան երջանիկ է, երբ ամէն առաւօտ աղօթքի ջերմ բառերով կþողջունէ արեւը իր մարմնին ու արտին վրայ: Ան ուրախ է, երբ արտին վրայ անձրեւ տեղայ, եւ անոր համար անձրեւի կաթիլները կարծես մարգարիտի հատիկներ ըլլան: Յաւիտենականութեան մը երանութիւնը կայ անոր մէջ, երբ կը տեսնէ իր զաւակները, որ կը խաղան առուին եզերքը եւ կամ տան շնիկին հետ: Ան ուրախ է եւ կոչունքի կը հրաւիրէ իր դրացիները, երբ ոչխարը կամ կովը երկուորեակ ծնին:

ՀԱՄԱՍՏԵՂ

Մեկնաբանություններ