ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Խաղաղության պլատֆորմի» մասին ադրբեջանական մամուլում երկխոսություն ու քննարկումներ չկան»

«Խաղաղության պլատֆորմի» մասին  ադրբեջանական մամուլում երկխոսություն  ու քննարկումներ չկան»
29.01.2019 | 03:36

«Իրատեսի» զրուցակիցն է ադրբեջանագետ ԱՇՈՏ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԸ:

-Այս օրերին շատ է շոշափվում «Խաղաղության պլատֆորմի» գաղափարը: Ի՞նչ տրամադրություններ կան այս առնչությամբ Ադրբեջանում, այնտեղ այս թեման շոշափվու՞մ է:
-Ադրբեջանական մամուլում «Խաղաղության պլատֆորմի» ու ժողովրդին խաղաղության նախապատրաստելու մասին քննարկումներ չկան, երկխոսություններ չեն ծավալվում, որովհետև բոլորս էլ գիտենք, որ մամուլն այնտեղ գտնվում է իշխանության վերահսկողության ներքո: Հետևաբար, իշխանություններից թույլտվություն չունենալով, այդ թեման լայն քննարկումների դաշտ չի տեղափոխվել: Սա իհարկե տարօրինակ է, որովհետև ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հայտարարության մեջ խոսվում էր երկու երկրների ժողովուրդներին խաղաղության նախապատրաստելու մասին, և այդ ազդակները չեն հասել ադրբեջանական հասարակությանը: Եթե խոսենք հասարակության ընկալումների մասին, ապա ադրբեջանցիների մոտ սպասողական ու անհասկանալի իրավիճակ է: Նրանք նույնպես չեն հասկանում՝ ինչ ասել է երկու երկրների ժողովուրդներին խաղաղության պատրաստել: Ադրբեջանական հասարակությունը խաղաղությունը պատկերացնում է միայն մեկ դեպքում, այն է՝ Արցախի հարցը պետք է կարգավորվի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանում: ՈՒզում եմ շեշտել, որ այս վերլուծությանը մենք հանգել ենք համացանցում եղած լուրերի ու տեղեկույթի ուսումնասիրության արդյունքում: Գուցե, երբ ավելի բաց շփում լինի ադրբեջանական հասարակության հետ, պատկերը որոշակիորեն փոխվի:
-Ադրբեջանում սոցիալական ընդվզումներ են: Ի՞նչ զարգացումներ եք կանխատեսում, ինչի՞ կհանգեցնեն դրանք:
-Բաքվից դուրս սոցիալ-տնտեսական վիճակը ծանր է, ու թեթև հնարավորության դեպքում մարդիկ ինքնաբուխ հավաքներ են նախաձեռնում: Ասել, թե երկրի ընդդիմությունն այդտեղ որպես նախաձեռնող է հանդես գալիս, ճիշտ չի լինի: Թեպետ հաճախ տեսնում ենք, որ ընդդիմության ներկայացուցիչները ամենատարբեր պատճառներով կալանավորվում են, նրանց հանդեպ քրեական գործեր են հարուցվում, որպեսզի վերջիններս դուրս մղվեն քաղաքական դաշտից, հետագայում չկարողանան մոբիլիզացնել հանրությանը և բողոքի ակցիաներ կազմակերպել:
Ադրբեջանի իշխանությունը պատրաստ չէ շղթայական գործողությունների, իսկ բողոքի ակցիաները խոսում են երկու բանի մասին. նախ, որ ժողովուրդը դժգոհ է իշխանություններից, երկրորդ` սին են Ալիևի այն հայտարարությունները, թե իրենց երկրում ժողովուրդն ապահով կյանքով է ապրում: Նման ընդվզումները վկայում են, որ ադրբեջանցիներն ապրում եմ շատ ավելի վատ պայմաններում, քան պետական վիճակագրությամբ է ներկայացվում:
-ԱԺ «Իմ քայլը» դաշինքի պատգամավորներից մեկն ասում է, թե «գուցե Փաշինյանը Ալիևին բացատրում է` ինչպես անել, որ Ադրբեջանում հեղափոխություն չլինի»:
-Այդ հայտարարությունն այնքան անմիտ է, քաղաքականությունից այնքան հեռու, որ մեկնաբանելու կարիք չկա: Պետք չէ լուրջ վերաբերվել, աբսուրդ է:
-Ախալքալաքի Բուղաշեն համայնքում արցախյան ազատամարտի մասնակից Միքայել Ավագյանին նվիրված կիսանդրու տեղադրումը մեծ աղմուկ էր բարձրացրել Ադրբեջանում, այն աստիճանի, որ Բաքուն բողոքի նոտա էր հղել Թբիլիսիին: Ադրբեջանը նո՞ր օրակարգ է փորձում թելադրել Վրաստանին:
-Վրաստանի պարագայում խնդիրն առավել զգայուն է, քանի որ Ադրբեջանը սովոր է, որ եթե Վրաստանի վերաբերմունքը մոտ չէ իր որդեգրած դիրքորոշմանը, ապա գոնե չեզոք պետք է լինի: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Վրաստանն ունի Աբխազիայի ու Հարավային Օսիայի խնդիր, Ադրբեջանի իշխանությունները Վրաստանին փորձում են ներկայացնել որպես բախտակից հարևան: Մյուս կարևոր կետն այն է, որ Վրաստանի տնտեսության ներդրումների մեծ ծավալն Ադրբեջանինն ու Թուրքիայինն է, ինչից էլ պաշտոնական Բաքուն փորձում է քաղաքական դիվիդենդներ շահել: Նման միջոցառման անցկացումը Վրաստանի թեկուզև հայաբնակ տարածքներում Ադրբեջանի կողմից որևէ կերպ չի կարող ընկալվել: Բայց Վրաստանը դեպի ժողովրդավարություն ձգտող երկիր է և հանձնառություններ ունի իր ազգային փոքրամասնությունների առաջ, ինչն էլ իրականացնում է՝ չխախտելով երկրի քաղաքական կուրսը: Ադրբեջանի կողմից փոքր առիթն օգտագործելով հերթական անգամ հիստերիա բարձրացնելու պատճառը գուցե հայ-վրացական հարաբերությունների ջերմացումն ու Հայաստանի և Վրաստանի առաջնորդների՝ վերջերս տեղի ունեցած ոչ ֆորմալ հանդիպումն էր:
-Ադրբեջանական ընդդիմության դիրքորոշումն Արցախյան հակամարտության հարցում ինչո՞վ է տարբերվում գործող իշխանության դիրքորոշումից:
-Ադրբեջանի ընդդիմության դիրքորոշումն այդ հարցի վերաբերյալ ավելի ծայրահեղական է: Ընդդիմության մեջ շատ կարևոր կորիզ են կազմում Ադրբեջանի ազգայնականները, և նրանցից սպասել, որ Արցախյան հարցի առնչությամբ կարող են ունենալ մեզ համար ավելի մեղմ ու ընկալելի դիրքորոշում, միամտություն է: Գուցե տարօրինակ է, բայց այսօրվա Ադրբեջանի քաղաքական դաշտում, մնացած ուժերի դիրքորոշումների համեմատ, Արցախյան հարցի առնչությամբ ավելի ընդունելի է Ադրբեջանի ներկայիս իշխանության դիրքորոշումը: Ընդդիմության տեսակետներն Արցախյան հարցում մեզ համար սպառնալիքներ են: Նաև նշեմ, որ Ադրբեջանի ընդդիմադիր դաշտն ավելի մեծ ատելությամբ է լցված հայերի հանդեպ, քան ներկա իշխանությունը:
-Կարծես բանակցային գործընթացում ձեռագիր է մշակվել, երբ Հայաստանի և Ադրբեջանի ղեկավարները տարբեր միջոցառումների շրջանակում ոչ պաշտոնական հանդիպումներ են ունենում: Այս հանդիպումներին ինչպե՞ս է արձագանքում ադրբեջանական կողմը:
-Քննարկումներն ու բանավեճերն ավելի քիչ են, միայն ընդդիմության մի քանի ներկայացուցիչներ պահանջում են բացահայտել ոչ ֆորմալ հանդիպման քննարկման նյութը, բուն թեման: Ադրբեջանի իշխանությունները նման հանդիպումներն օգտագործում են լսարանին «վաճառելու» համար: Օրինակ, 1,5 ժամ տևած ոչ ֆորմալ հանդիպումից հետո վերջիններս իրենց հասարակությանն ասում են, թե Փաշինյանի՝ Արցախի իշխանություններին բանակցային դաշտ վերադարձնելու խոստումներն օդում մնացին:
-Հայաստանյան վերլուծական շրջանակներում արդեն իսկ մտահոգ են Նիկոլ Փաշինյանի այն հայտարարությամբ, թե Արցախի հարցի լուծման մանդատ ինքը չունի, այդ հարցը լուծողն Արցախի ժողովուրդն է: Արցախի՝ բանակցային սեղան վերադառնալու ի՞նչ հնարավորություններ կան, ինչու՞ են հանդիպումները շարունակվում Հայաստանի և Ադրբեջանի ներկայացուցիչների միջև:
-Կարծում եմ՝ իրականում այդ հարցը կա օրակարգում թե՛ արտգործնախարարների, թե՛ նման ոչ ֆորմալ հանդիպումների մակարդակով: Նման ոչ ֆորմալ քննարկումները Փաշինյանին մանևրելու հրաշալի հնարավորություն են տալիս: Տեսեք՝ նա նախ կարող է ասել, թե անում են հնարավորը Արցախը նույնպես բանակցության կողմ դարձնելու համար, մյուս կողմից էլ նշել, թե անգամ ոչ ֆորմալ հանդիպումների ժամանակ բանակցում է Հայաստանի անունից:
-ՈՒշագրավ դրվագ էր նաև Ալիևի հետ հանդիպումից հետո Նիկոլ Փաշինյանի և Ջոն Բոլթոնի հեռախոսազրույցը: ԱՄՆ-ի հետաքրքրությունները կարծես ակտիվացել են Ղարաբաղյան հիմնահարցի շուրջ: Մյուս կողմից էլ, Ադրբեջանում միշտ էլ այն համոզմունքն է եղել, թե Ղարաբաղյան հակամարտության գլխավոր մեղավորն ու հարցին լուծում տվողը Ռուսաստանն է:
-Ադրբեջանում մինչ այժմ էլ կարծում են, թե Ադրբեջանի դեմ իրականում կռվել է Ռուսաստանը, ու Ադրբեջանի իրական թշնամին հենց Ռուսաստանն է: Այդ պատկերացումը չի փոխվել, այն երկար տարիների քարոզչության հետևանք է: Բացի այդ, մենք տարիներ շարունակ տեսել ենք, որ Ադրբեջանը բազմաթիվ առիթներով բողոքել է Ռուսաստանի դիրքորոշումից և այլն: ԱՄՆ-ը, այո, իսկապես ակտիվություն է ցուցաբերում Արցախյան հիմնախնդրի կարգավորման հարցում, նաև տարածաշրջանում է փորձում փոխել քաղաքականությունը, ինչի համատեքստում Բոլթոնի հեռախոսազրույցը Փաշինյանի հետ պատահական համարել չի կարելի: ԱՄՆ-ը իսկապես շահագրգռված է հակամարտության արագ կարգավորմամբ, որովհետև որոշակի քայլեր է պլանավորում Իրանի ու Ռուսաստանի դեմ, և Ադրբեջանն ու Հայաստանը պատկերացնում է մեկ միավորի, մեկ թևի մեջ: Նրա համար ցանկալի է տարածաշրջանում լուծված տեսնել բոլոր խնդիրները, որպեսզի գլոբալ աշխարհաքաղաքական խնդիրների շուրջ կարողանա միավորել այս երկու երկրներն ու դեպի իրեն քաշել:

Զրույցը վարեց
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆԸ

Դիտվել է՝ 4125

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ