Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Հա­յե­րիս թաի­լան­դա­կան հաղ­թա­հան­դե­սը

Հա­յե­րիս թաի­լան­դա­կան հաղ­թա­հան­դե­սը
01.10.2019 | 02:47

Թաի­լան­դա­կան Պա­տա­յա քա­ղա­քում ա­վարտ­վեց ծան­րա­մար­տի աշ­խար­հի հեր­թա­կան ա­ռաջ­նու­թյու­նը։ Գե­րա­զանց է հան­դես ե­կել մեր ընտ­րա­նին՝ եր­կա­մար­տում տա­լով աշ­խար­հի եր­կու չեմ­պիոն, մեկ փոխ­չեմ­պիոն, մեկ բրոն­զե մե­դա­լա­կիր (ա­վե­լի բարձր ար­դյունք գրան­ցել է լոկ Չի­նաս­տա­նի ընտ­րա­նին)։ Ա­ռան­ձին վար­ժու­թյուն­նե­րի ա­ռու­մով մեր մե­դա­լա­յին հաշ­վարկն ա­վե­լի ներ­կա­յա­ցուց­չա­կան է, սա­կայն ե­կեք ա­մեն ին­չի մա­սին հեր­թով, ու չկաշ­կանդ­վենք նրա­նից, որ մեր չեմ­պիոն­նե­րի մա­սին ար­դեն իսկ խո­սել ենք. ինչ­պես խոս­տա­ցել էինք, ա­ռաջ­նու­թյան մա­սին պատ­մու­թյու­նը լի­նե­լու է ամ­բող­ջա­կան։

Մեր տղա­նե­րը պայ­քա­րի մեջ մտան մր­ցու­մա­յին հին­գե­րորդ օ­րը։ 81 կգ քա­շա­յին Անդ­րա­նիկ Կա­րա­պե­տյա­նը մր­ցե­լույ­թը սկ­սեց այն բա­նից հե­տո, երբ իր հիմ­նա­կան մր­ցա­կից­նե­րին մնա­ցել էր մե­կա­կան մո­տե­ցում։ Պո­կում վար­ժու­թյան ա­ռա­ջին մո­տե­ցու­մը՝ 168 կգ, գե­րա­զանց էր ու նշա­նա­կում էր առն­վազն բրոն­զե մե­դալ։ Ցա­վոք, այդ առն­վազնն այդ­պես էլ առն­վազն մնաց, ո­րով­հետև մեր մար­զի­կը ձա­խո­ղեց հա­ջորդ եր­կու մո­տե­ցու­մը։ Սա և՛ ցա­վա­լի էր, և՛ տագ­նա­պա­լի, քան­զի մեր տղան ա­ռանձ­նա­պես է ու­ժեղ այս վար­ժու­թյու­նում, ու եր­կա­մար­տի հաշ­վար­կով ա­մե­նա­բարձր հար­գի մե­դա­լի մա­սին ե­րա­զանք­նե­րը դառ­նում էին մշու­շա­պատ։ Այդ պա­հին դեռևս ոչ մե­կի մտ­քով չէր անց­նում վատ­թա­րա­գույ­նը, ին­չը չու­շա­ցավ։ Նախ­նա­կան 195-ը հա­մա­ռո­րեն այդ­պես էլ չեն­թարկ­վեց մեր մար­զի­կի կամ­քին, ար­դյուն­քում՝ զրո, ու մնաս բա­րով աշ­խար­հի ա­ռաջ­նու­թյուն։ Հարկ է նկա­տել, որ այս հի­րա­վի տա­ղան­դա­վոր մար­զի­կի կյան­քում տևա­կան ժա­մա­նակ է ան­հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի փուլ է, ու դրա դեմն ա­ռայժմ ոչ մի կերպ չի առն­վում։ Սա լուրջ խն­դիր է և պա­հան­ջում է լր­ջա­գույն մո­տե­ցում։ Հայ­կա­կան ծան­րա­մար­տը, ճիշտ է, ու­նի օժտ­ված մար­զիկ­նե­րի ռե­զերվ, սա­կայն մենք այն­քան էլ հա­րուստ չենք ե­ղած պատ­րաս­տի կադ­րե­րը փո­շիաց­նե­լու հա­մար։
Անդ­րա­նի­կի դա­ռը վրի­պու­մը բա­րե­բախ­տա­բար հա­ջորդ օրն իսկ հա­րա­բե­րա­կան մո­ռա­ցու­թյան տր­վեց շնոր­հիվ գյում­րե­ցի Հա­կոբ Մկրտ­չյա­նի, ով 89 կի­լոգ­րամ քա­շա­յին կար­գում պար­զա­պես հմա­յեց իր գե­րա­զանց մր­ցե­լույ­թով՝ Հա­յաս­տա­նին բե­րե­լով եր­կա­մար­տի (375 կգ) ա­ռա­ջին ոս­կին (չոր­րորդն է ե­ղել պո­կում՝ 167, երկ­րոր­դը՝ հրում վար­ժու­թյու­նում (208 կգ)՝ հրա­ժար­վե­լով եր­րորդ մո­տե­ցու­մից)։ Հա­կո­բի մր­ցե­լույ­թի մա­սին մեր նա­խորդ հրա­պա­րա­կման մեջ հնա­րա­վո­րինս ման­րա­մասն ենք ե­ղել, ուս­տի տեղ խնա­յենք մեր մնա­ցած հրա­շա­լի­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյու­նը լու­սա­բա­նե­լու հա­մար, քան­զի նրանք դրան ա­վե­լի քան ար­ժա­նի են։ Միայն ա­վե­լաց­նենք, որ 89 կգ քա­շա­յին կար­գում. ի դեմս Դա­վիթ Հով­հան­նի­սյա­նի, ու­նեինք նաև երկ­րորդ մաս­նա­կի­ցը։ Նրա գրա­ված տե­ղը՝ 12-րդ, բա­վա­կա­նին հա­մեստ է, սա­կայն հա­մոզ­ված ենք, որ Դա­վի­թի հա­մար 355 կի­լոգ­րա­մը շատ ա­րագ կդառ­նա ան­ցյա­լի էջ, ու նա իր մե­դա­լա­յին մաս­նակ­ցու­թյու­նը կու­նե­նա տղա­մարդ­կա­յին այս ար­ժա­նա­պա­տիվ գոր­ծում։
Մեր հա­ջորդ ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը Սամ­վել Գաս­պա­րյանն էր (102 կգ)։ Պո­կում վար­ժու­թյան նրա եր­րորդ մո­տե­ցու­մը՝ 178 կգ, մե­դա­լա­յին էր, իսկ հրու­մում ցույց տվեց վե­ցե­րորդ ար­դյուն­քը՝ 212 կգ՝ ձա­խո­ղե­լով հա­ջորդ եր­կու­սը։ Ե­թե 212-ից հե­տո բարձ­րաց­ներ 216-ը, եր­կա­մար­տում կու­նե­նա­յինք բրոն­զե մե­դալ ու ոչ թե հին­գե­րորդ տե­ղը։ Հա­նուն ճշ­մար­տու­թյան ա­սենք, որ մեր տղան հրում վար­ժու­թյու­նում վնաս­վածք է ստա­ցել, ինչն էլ խան­գա­րել է ողջ զո­րու­թյամբ հան­դես գա­լուն։ Բո­լոր դեպ­քե­րում նկա­տենք, որ մեր 22-ա­մյա մար­զի­կը վատ չի աշ­խա­տել։
109-ն ար­դեն այն քա­շա­յին կարգն է, ո­րի մր­ցում­նե­րը դի­տե­լիս մար­զա­սերն ա­ռանձ­նա­պես չի լար­վում, քան­զի գի­տի, որ Սի­մոն Մար­տի­րո­սյա­նը դրա­կան հույ­զե­րից զատ այլ ապ­րում­նե­րի տե­ղիք չի տա։ Մեր հս­կա­յի մր­ցե­լույ­թի մա­սին էլ ենք թեր­թի նա­խորդ հա­մա­րում ե­ղել հնա­րա­վո­րին ման­րա­մասն (հաղ­թել է եր­կա­մար­տի 429 կգ ար­դյուն­քով՝ թար­մաց­նե­լով պո­կում վար­ժու­թյան աշ­խար­հի ռե­կոր­դը՝ 199 կգ) ու թե կրկն­վե­լու ենք, ա­պա շնոր­հա­վո­րանք­նե­րում՝ ցան­կա­նա­լով, որ նրա կու­ռը միշտ դա­լար լի­նի, մեջ­քը՝ պինդ, ինքն էլ՝ եր­կիր ոս­կե մե­դալ­ներ ներկ­րող։ Իս­կա­պես, կեց­ցես, Սի­մոն, կեց­ցես, մեր ոս­կե տղա։ Հա­վե­լենք միայն, որ Սի­մոն Մար­տի­րո­սյա­նին են պատ­կա­նում այս քա­շա­յին կար­գի աշ­խար­հի բո­լոր ռե­կորդ­նե­րը։
Ա­ռաջ­նու­թյան ա­վար­տա­կան օ­րը մենք ու­նեինք եր­կու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ՝ գեր­ծանր քա­շա­յին­ներ Գոռ Մի­նա­սյանն ու Ռու­բեն Ա­լեք­սա­նյա­նը։ Ինչ խոսք, մտա­ծել, որ ոս­կե մե­դա­լի հա­մար պայ­քա­րում նրանք կկա­րո­ղա­նա­յին կռիվ տալ Լա­շա Տա­լա­խա­ձեի հետ, անհ­նա­րի­նի ո­լոր­տից էր, քան­զի իս­կա­պես դժ­վար է լր­ջո­րեն հա­վա­տալ, որ նա երկ­րաբ­նակ է։ Մեր հա­սա­նե­լիքն այս­տեղ ար­ծաթն ու բրոնզն էին լի­նե­լու, ու դրանց հա­մար պա­հանջ­վում էր լր­ջո­րեն կռիվ տալ։
Մր­ցա­հար­թա­կին ա­ռա­ջի­նը մո­տե­ցավ Ռու­բեն Ա­լեք­սա­նյա­նը, մար­զիկ, ով ու­ժեղ է, սա­կայն ա­ռանձ­նա­պես հզոր չէ այս վար­ժու­թյու­նում։ Պատ­ճառն ու­սա­գո­տու հետ կապ­ված խն­դիր­ներն են, ո­րոնք տա­րի­ներ շա­րու­նակ ան­հան­գս­տու­թյան մեջ են պա­հում այս բա­ցա­ռիկ տա­ղան­դա­վոր մար­զի­կին, ով, որ­քան էլ տա­րօ­րի­նակ է, մե­ծա­հա­սակ­նե­րի աշ­խար­հի մր­ցա­շա­րե­րում եր­բեք չի ար­ժա­նա­ցել մե­դա­լի։
Ռու­բե­նը սկ­սեց 192-ից, ու քա­շը դար­ձավ իս­կա­պես փոր­ձա­քար։ Եր­կու մո­տե­ցում­ներն էլ ան­հա­ջո­ղու­թյամբ պսակ­վե­ցին։ Սար­սա­փե­լին թվում էր այլևս ի­րա­կա­նա­ցած, սա­կայն մեր մար­զի­կը կա­րո­ղա­ցավ հա­վաք­վել ու խու­սա­փել զրո ստա­նա­լուց։ Սա կա­մա­յին մեծ հաղ­թա­նակ էր ինքն իր նկատ­մամբ, սա­կայն մր­ցա­կից­ներն ի­րենց մր­ցե­լույթ­նե­րում ար­դեն այն­քան էին ա­ռաջ ան­ցել, որ թվում էր, թե այս ա­ռաջ­նու­թյունն էլ մեր հս­կա­յի հա­մար ար­ժա­նա­նա­լու է նա­խորդ­նե­րի ճա­կա­տագ­րին։
Իր ա­ռա­ջին իսկ մո­տեց­մամբ՝ 200 կգ, առն­վազն ար­ծա­թե մր­ցա­նա­կա­կիր դար­ձավ Գոռ Մի­նա­սյա­նը, ում երկ­րորդ մո­տե­ցու­մը 207-ին գեր­հս­կա Լա­շա Տա­լա­խա­ձեին հար­կադ­րեց վե­րա­նա­յել նախ­նա­կան պատ­վե­րը։ Լա­շան ի­րեն ա­պա­հո­վագ­րեց 208-ով, սա­կայն Գո­ռը հա­ջո­ղու­թյամբ գրո­հեց նաև 212 կգ կշ­ռող ծան­րա­ձողն ու ստի­պեց են­թարկ­վել իր կամ­քին։ Ա­սենք, որ պաշ­տո­նա­կան մր­ցա­շա­րե­րում մեր ծան­րորդն ա­ռա­ջին ան­գամ էր նման ծան­րու­թյուն բարձ­րաց­նում։ Տա­լա­խա­ձեի մա­սին չխո­սենք, քան­զի նա երկ­րոր­դով սան­ձա­հա­րեց 215-ն ու գրո­հեց 220-ը, որն աշ­խար­հի նոր ռե­կորդ էր։
Հրում վար­ժու­թյան մր­ցում­նե­րից ա­ռաջ պարզ էր, որ Գոռ Մի­նա­սյա­նի ձեռ­քից եր­կա­մար­տի ար­ծա­թե մե­դա­լը խլող մար­զիկ չի գտն­վի, վար­ժու­թյան ար­ծա­թե կամ բրոն­զե մե­դա­լը Ռու­բեն Ա­լեք­սա­նյա­նի­նը կլի­նի։ Սա­կայն ցա­վը մնում էր այն, որ Ռու­բե­նի հա­մար ան­հա­սա­նե­լի էր լի­նե­լու եր­կա­մար­տի մե­դա­լը։ Ինչևէ։ Գո­ռը մար­տի մտավ՝ 237-ն իր կամ­քին են­թար­կե­լով, ու պար­զից էլ պարզ էր, որ ան­հա­վա­տա­լի բան պի­տի լի­նի, որ գյում­րե­ցի հս­կան ա­ռանց ար­ծա­թի վե­րա­դառ­նա տուն։ Անն­կա­րագ­րե­լի է, թե մար­զա­սեր­ներս ինչ ան­լուր տա­ռա­պանք­նե­րի մեջ էինք ա­մեն մի մար­զի­կի մո­տե­ցու­մից հե­տո ա­մեն ան­գամ զրո­յից սկ­սում հաշ­վել, թե Ռու­բենն ինչ­քան պի­տի բարձ­րաց­նի, որ եր­կա­մար­տում... Ախր, չէ՞ որ չի կա­րող ան­վերջ ա­նիծ­ված լի­նել մի բան... Մր­ցու­թյան տրա­մա­բա­նու­թյան թե­լադ­րան­քով Ռ. Ա­լեք­սա­նյա­նը նախ­նա­կան 247-ից ի­ջավ ներքև ու ա­պա­հո­վագ­րեց 241 կի­լոգ­րա­մը՝ որ­պես մեկ­նար­կա­յին հար­թակ։ Հան­գա­մանք­նե­րի հա­ջող դա­սա­վոր­վե­լու դեպ­քում այն ե­րաշ­խա­վոր­ված մե­դալ էր թե՛ վար­ժու­թյու­նում, թե՛ եր­կա­մար­տում, սա­կայն հար­կա­վոր էր սպա­սել, իսկ անհ­րա­ժեշ­տու­թյան դեպ­քում նաև կռիվ տալ, մա­նա­վանդ որ հայ մար­զի­կը եր­կու մո­տեց­ման ի­րա­վունք դեռ ու­ներ։ Չեր­կա­րաց­նենք, մր­ցաս­պա­րե­զում մնա­ցած­նե­րից եր­կու­սին հա­ջող­վեց միայն կարճ ա­պա­գա­յի հա­մար վար­ժու­թյու­նում շր­ջան­ցել Ռու­բե­նին, սա­կայն մեր տղան 241-ից հե­տո իր հաղթ բա­զուկ­նե­րով վեր պար­զեց և 245-ը, ու պո­կու­մի հետ մեկ­տեղ եր­կա­մար­տի բրոն­զե մե­դալն ի­րենն էր՝ եր­կա­մար­տի ե­րա­նե­լի մե­դա­լը։
Իսկ ինչ ա­րեց Գոռ Մի­նա­սյա­նը։ Գյում­րե­ցի հս­կան 243-ից հե­տո բարձ­րաց­րեց նաև 248-ը, ո­րը վար­ժու­թյան ար­ծա­թե մե­դալ էր, ու եր­կա­մար­տում ցույց տվեց հի­րա­վի գրոս­մայս­տե­րա­կան ար­դյունք՝ 460 կի­լոգ­րամ։ Նման ծան­րու­թյան ձող մեր մար­զի­կը մինչ այդ չէր բարձ­րաց­րել։ Մի խոս­քով՝ ֆան­տաս­տիկ մր­ցե­լույթ՝ ա­ռաջ­նու­թյան եզ­րա­փակ­չում ար­ծա­թե ու բրոն­զե մե­դալ­նե­րով։
Ինչ վե­րա­բե­րում է Լա­շա Տա­լա­խա­ձեին, վրա­ցին 247-ից հե­տո սան­ձա­հա­րեց 255-ը, ո­րից հե­տո գրո­հեց 264-ն ու վար­ժու­թյան հետ եր­կա­մար­տում սահ­մա­նեց աշ­խար­հի ռե­կորդ, որն ու­նի 484 թվա­յին ար­տա­հայ­տու­թյու­նը, սա­կայն, կնե­րեք, սա վեր­մո­լո­րա­կա­յին ցու­ցա­նիշ է, երկ­րաբ­նակ­նե­րիս ու­ղե­ղի մեջ ա­հա­վոր մեծ դժ­վա­րու­թյամբ տե­ղա­վոր­վող։
Ամ­փո­փենք։ Նո­րան­կախ Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան մեջ սա աշ­խար­հի ա­ռա­ջին ա­ռաջ­նու­թյունն էր, որ­տեղ ու­նե­ցանք եր­կու չեմ­պիոն։ Ա­վե­լի հզոր ցու­ցա­նիշ ար­ձա­նագ­րել ենք միայն 1983 թվին, երբ Երևա­նում նա­խա­տես­ված աշ­խար­հի ա­ռաջ­նու­թյու­նը մեր վայ քա­ղա­քա­կան կու­սակ­ցու­թյան ու կու­սա­կից­նե­րի ա­հա­բեկ­ման պատ­ճա­ռով խոր­հր­դա­յին կենտ­րո­նա­կան իշ­խա­նու­թյու­նը, անվ­տան­գու­թյան նկա­տա­ռում­նե­րից ել­նե­լով, տե­ղա­փո­խեց Մոսկ­վա, ու որ­տեղ ԽՍՀՄ հա­վա­քա­կա­նի կազ­մում չեմ­պիոն­ներ հռ­չակ­վե­ցին Օգ­սեն Միր­զո­յա­նը, Յու­րիկ Սարգ­սյա­նը, Յու­րի Վար­դա­նյա­նը։
Մար­տին ՀՈՒ­ՐԻ­ԽԱ­ՆՅԱ­Ն
Հ. Գ. Ինչ վե­րա­բե­րում է կա­նանց, մեր ընտ­րա­նին, ու­նե­ցել է բա­վա­կա­նին հա­մեստ մր­ցե­լույթ։

Դիտվել է՝ 3254

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ