«Ատամհատիկ»

Այն, ինչ աշխարհը կոչում է ընտրություններ, մեզանում ընկալվեց որպես ատամհատիկ ու մնաց որպես ատամհատիկ:

Ահա, առաջին ատամը հանած անմեղ ու անմեղսունակ մանկանը շրջապատում ես ամեն տեսակի անպետք ապրանքով, ու նա, որպես կանոն, ձեռքը պարզում է անպետքներից ամենաանպետքին, ամենամուխաննաթին, ամենափրչոտին: Բայց դու ամեն ինչի մեջ մխիթարանք ունես, ասում ես՝ դե ատամ ունի, բայց դեռ ուղեղ չունի, ոչինչ, կմեծանա ու ճիշտը կընտրի:

Բայց դո՛ւ, դո՛ւ, ով անուղեղ, որ առաջին ատամդ հանել ես 60 տարի առաջ ու վերջին ատամդ կորցրել ես 60 տարի հետո, ինչպե՞ս ձեռքդ տարար ամենաանպետքին, ամենամուխաննաթին, ամենափրչոտին:
Դո՛ւ, քո անատամ հալով, ինչպե՞ս կործանեցիր քո անցյալն ու թոռանդ ապագան:

Կարո Վարդանյան

Մեկնաբանություններ