Մտորումներ Գյումրիի ընտրությունների ազդեցության տակ

Խորհրդային Հայաստանն ուներ, եթե չեմ սխալվում, 35 շրջան: Շատ կուռ և կենտրոնացված արդյունավետ կառավարմամբ վարչատարածքային միավորներ էին: Պատահական չէ, որ Ադրբեջանը առանց փոփոխության պահպանել է վարչատարածքային այդ միավորները, որոնց ղեկավարները նշանակվում են և պատասխանատու են անմիջապես երկրի գործադիր իշխանության ղեկավարի առջև: Ադրբեջանի հաղթանակը երեսնամյա հակամարտության արդյունքում պայմանավորված էր նաև ուժեղ, կենտրոնաձիգ և պետական կառավարման համակարգով: Հիմա Հայաստանի պետական կառավարման և տեղական ինքնակառավարման համակարգը անկայունության և խառնաշփոթի բազում հատկանիշներ ունի: Տասը մարզեր, 70-ից ավելի համայնքներ, խոշոր համայնքներում՝ ավագանու քաղաքականացված կուսակցական ցուցակներով ընտրություններ, հակամարտող խմբավորումների ստեղծում և բնակչության պառակտում ու թշնամացում: Համայնքային ընտրությունների հռետորաբանությունը անհանդուրժողականության և վրեժխնդրության բեմականացման է նման: Ասենք, օրինակ, Գերմանիայում քաղաքական ճգնաժամը հաղթահարվում է, Փարաքարում, Վանաձորում, Գյումրիում և շատ այլ համայնքներում ձգվում է տարիներ: Մեկ անգամ էլ եմ այս մասին գրառում կատարել, փաստացիորեն մի խոշոր քաղաքի մեկ թաղամասի կամ Չինաստանի մեկ գյուղի չափ բնակչություն ունեցող «ժողովրդավարության կղզյակում» պետության մեջ պետություններ կան՝ իրենց «պառլամենտներով»: Թե որտեղից այս քաոսը հայտնաբերեցին, բերեցին կապեցին առանց այդ էլ վտանգված երկրի գլխին, դժվար է հասկանալ: Ոչ մի տրամաբանություն, ռացիոնալիզմի ցածր մակարդակ: Տեղական ինքնակառավարումը կայացած չէ, և դա պարզ երևում է:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ