Մի կողմից՝ նիկոլ փաշինյանի «Էրմենիստանը», որն առաջարկում է կտրուկ խզում անցյալից, մյուս կողմից՝ Հայաստանը՝ որպես հավերժական արժեքների, հաղթանակների ու մեր նախնիների զոհաբերությունների շարունակություն։
Սա պայքար է երկու տեսլականների միջև:
Առաջինը՝
Հայաստանը որպես պատմության, հավատի ու միասնության դաշտ, որտեղ յուրաքանչյուր քայլ հիմնված է մեր հազարամյա իմաստության վրա։
Երկրորդը՝
փորձում է «կառուցել» նոր իրականություն՝ հաճախ մոռանալով, որ առանց արմատների՝ ծառը չի կարող աճել։
Մենք պետք է ընտրենք ոչ թե «հին» կամ «նոր», այլ Հայաստանը՝ որպես անբաժանելի ամբողջություն, որտեղ առաջընթացը գալիս է արմատների խորքից, ոչ թե դրանց մերժումից։
Ստելլա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ