Սա Հայաստանում Գերմանիայի դեսպան Կլաուդիա Բուշն է:
Սա ասում է` «որպես Հայաստանում Գերմանիայի դեսպան՝ ես կցանկանայի խթանել մեր երկու երկրների շփումները բոլոր հարթություններում»:
Ժամանակին սա չբացահայտված պաշտոն էր զբաղեցնում Ռամալահում Պաղեստինի ներկայացչությունում, այնուհետև` պաղեստինցիներով բնակեցված Արևելյան Երուսաղեմում: Թե իրականում ինչ գործունեություն է սա իրականացրել Ռամալահում և Արևելյան Երուսաղեմում անհայտ է, սակայն կռահելի: Գրեթե վստահ եմ, որ սա այնպես, ինչպես Հայաստանում «ցանկանում էր խթանել Գերմանիայի և Պաղեստինի շփումները բոլոր հարթություններում»:
Ամենևին չեմ ցանկանում, որ սրա նմանների պատճառով Հայաստանն ընկնի Պաղեստինի օրը: Ցավոք, այդ ճանապարհին ենք:
Երեկվանից սրա նախաձեռնությամբ, Գերմանիայի կանցլեր Friedrich Merz-ի, Գերմանիայի ԱԳՆ-ի (Auswärtiges Amt), ԱԳ նախարար Johann Wadephul-ի և ՀՀարտաքինգործերինախարարություն / Ministry of Foreign Affairs of Armenia-ի լուռ համաձայնությամբ, Հայաստանում Գերմանիայի դեսպանությունը հրաժարվել է կատարել իր հիմնական գործառույթներից մեկը` քաղաքացիներին տրամադրել մուտքի վիզա: Այդ գործառույթը փոխանցվեց ինչ-որ ՍՊԸ-ի: Այսինքն, սա ոչ թե «խթանում է» Հայաստանի և Գերմանիայի շփումները «տարբեր հարթություններում», այլ փակում է այդ հարթությունները:
Եվ, եթե այդպես է ապա արդյո՞ք նպատակահարմար է Հայաստանում Գերմանիայի դեսպանություն ունենալ: Կարող է, չէ, վերջինիս գործառույթը փոխանցվել մեկ այլ` պատշաճ վարքով դեսպանությանը:
Կարեն Հեքիմյան