2025 թվականի հունվարի 20-ը շրջադարձային է լինելու աշխարհի համար։ Այսօր ԱՄՆ-ի նախագահ Թրամփի երդմնակալության արարողությունն է, որից հետո նա հանդես կգա մի շարք հայտարարություններով ու դրանց հետևող քայլերով։ Ինչպես նշել էի 2024-ի նոյեմբերի 5-ին՝ Թրամփը կհրաժարվի Ուկրաինային օգնելուց, ինչը միանշանակ կհանգեցնի Կիևի ամբողջական կապիտուլյացիայի...

Շարունակում եմ հին ու նոր տարին իր ավարտով ու սկզբով ներառած ծովային շրջագայության պատմություններս։ Քաթարից հետո այսօր հերթը Բահրեյնինն է՝ մի զարմանահրաշ երկիր, որը սկզբից ոչ թե առանձնապես, այլ ընդհանրապես չտպավորեց, սակայն վերջում ներկայացավ որպես մի այլ կարգի ապշեցուցիչ հեքիաթ։ Եվ այսպես՝

Ընդհանուր առմամբ, Հայաստանի ու Ռուսաստանի իրարից հեռանալը թելադրված է օբյեկտիվ հանգամանքներով, որոնք, մեծ հաշվով, պայմանավորված են ուժերի համաշխարհային դինամիկայով։

Արդեն նույնիսկ ռուսական քաղաքագիտական շրջանակներն են գրում, որ Հայաստանի վրա Ադրբեջանի հարձակումից առաջ, Ալիևը շոշափում է թույլատրելիի սահմանները՝ մտնելով խոցված ինքնաթիռի շուրջ ՌԴ- ի հետ բացահայտ հակամարտության մեջ, կտրուկ քննադատելով Ռուսաստանին և արտաքին քաղաքականության մեջ ուժեղացնելով թուրանական վեկտորը, թուլացնելով Մոսկվայի ազդեցությունը։

Ռուսաստանն ու Իրանը պայմանավորվել են Ադրբեջանի տարածքով գազատարի կառուցման երթուղու շուրջ։ Ռուսաստանի նախագահ Պուտինն իրանցի գործընկեր Փեզեշքիանի հետ բանակցություններից հետո հաստատեց, որ երկու երկրների միջև գազատարի կառուցման նախագիծն արդեն մշակման փուլում է։ Ակնկալվում է, որ նախագիծը կսկսվի տարեկան մինչև 2 մլրդ խմ մատակարարումներով՝ մինչև 55 մլրդ խմ աճի ներուժով...

Մի ուրվական է շրջում երկրով և դա ամենևին էլ շեքսպիրյան Համլետի մոլագար երևակայության արդյունքը չէ։

Եթե դեմ չեք, մի փոքր դասագրքային խոսենք: Երեկվանից հայաստանյան տեղեկատվական դաշտը հեղեղված է հայ-ամերիկյան ռազմավարական հարաբերությունների հաստատման մասին դիսկուրսով...

Տխուր, բայց ո՛չ հուսահատական ... Ջահել եմ եղել... Է՜հ... Տխուր եմ: Շա՜տ տխուր եմ: Ինձ թվում է` երբեք այսքան տխուր չեմ եղել:

Կարդացի հայ-ամերիկյան ռազմավարական համագործակցության «պատմական փաստաթուղթը»․ իրականում այդքան երկար-բարակ գրած և գեղեցիկ փաթեթավորած տեքստի հենց առաջին վանկը խոսում է այն մասին, որ փաստաթղթի հիմնական առանցքը հակառուսականությունն է, ինչպես նաև՝ Իրանին ուղղված տողատակային ականները։ Մասնավորապես, այս համագործակցությամբ ԱՄՆ-ը՝ Իրանի հետ կապված, ուղղակիորեն «կապում» է Հայաստանի ձեռքերը (հիշեցման կարգով ասեմ, որ Իրանի «Հեղափոխության պահապանների կորպուսը» ԱՄՆ-ի կողմից հրապարակվող փաստաթղթերում համարվում է «ահաբեկչական կազմակերպություն»)։