Այս բառերը բնավ իմը չեն, քանի որ նման խորությամբ խոսքի ակոսներ միայն սրբերը կարող են բացել, որոնք մի օր հավատքի ձեռքերը դրեցին փրկության տանող մաճին ու այլևս հետ չնայեցին ապականվող աշխարհին։

Չկա մարդ, որ ննջեցյալներ չունենա: Եվ Տիրոջ այս խոստումը, թե ննջեցյալները գերեզմաններում լսում են Աստծո Որդու ձայնը, և որ ամենքն էլ պիտի հարություն առնեն, սակայն նրանց բարիք գործած մասը` կյանքի հարության համար, իսկ նրանք, որ չար գործեր են արել` դատապարտվելու հարության համար: Կամ արդյո՞ք մասնակի հարություններ չեն այն բոլոր բժշկությունները, որ Տերը գործեց, երբ ի ծնե կույրն սկսում է տեսնել, անդամալույծը ոտքի ելնելով իր պատգարակն ինքն է տանում տուն, խուլուհամրը խոսում և լսում է:

Այս վկայությունը, որը ես լսել եմ դեռ կոմունիստական անաստվածության տարիներին հավատի կայծը սրտում ջերմ պահած մի բարեպաշտ տատիկից, կարծում եմ, օգտակար կլինի Աստծո գոյությանն ու Նրա Խոսքի` Ավետարանի զորությանը դեռևս կասկածող այժմյան հայորդիների համար:

Մեծ ցավով տեղեկացա, որ մեր եկեղեցու ղեկավարությանը «խորհուրդներով» «ուղղորդելու-ղեկավարելու» է կամ թե արդեն «ուղղորդում» է ամերիկյան մի գործակալություն: Բայց ինչո՞ւ: Մի՞թե մեր սուրբ հայրերը երբևէ խորհուրդ տվել են կասկածելի օտարից խորհուրդ հարցնել, եթե ոչ միայն իրենցից` հայրերից և հավերժ կենդանի Աստծուց` Քրիստոսից, աշխարհն է հոգևոր խորհուրդ հարցնում և ո՛չ հակառակը:

Մարդը սկսվում է ընտանիքից և հարատևում իր ազգի շարունակականությամբ, ազգը սկսվում է ընտանիքից և շարունակվում իր գենն ու արժեքները կրող ամեն մի մարդու ծնունդով: ԱՄՆ պետդեպարտամենտը իր 2008-2010 թթ. զեկույցում դատապարտել, քարկոծել ու զրպարտել է «Մեկ ազգ» դաշինքի գործունեությունը, իբր այն հակասում է Սահմանադրությանը:

Եթե ընտանիքիդ մեջ վեճ ու կռիվ է սկսվել, դա փորձությունների սկիզբն է, պետք է իմաստնաբար դիմակայել, այլապես կրակը, որ բորբոքվել է, հետո անհնար կլինի մարել, և բաժանությունն ու օջախիդ քայքայումը անխուսափելի իրողության կվերածվեն։

Տարօրինակ վերնագիր է, այնպես չէ՞, քանի որ մանուկներն ամենաանմեղ ու խոցելի արարածներն են աշխարհում, և ամենաշատ զոհերն ու սպանությունները լինում են հենց մանուկների շրջանում։

Մարդկանց մեծամասնության համար շատ դժվար է խոսել կամ մտածել մահվան մասին: Դրա պատճառներից առաջնայինը հոգեբանականն է կամ մշակութայինը:

Հոգին ձգտում է, որ մենք ներշնչվենք բարձրակարգ հակումներով, ոչ թե ստորաքարշ կրքերով, այլ ամենավեհ, ազնիվ հոգևոր բաղձանքներով: Բոլոր սրբերը հոգով էին ապրում, մարմինը ենթարկելով հոգուն, նրանք հոգևոր մարդիկ էին, ոչ թե շնչավոր, ինչպես մարդկանցից շատերը:

Որ մարդու ոսկորները նախասահմանական խորհուրդ ունեն, կարելի է տեսնել մի շարք բաներից, առաջին, որ Աստված, երբ անիծեց Ադամին, թե հող էիր, մեղք գործելուդ պատճառով հողին վերադարձիր, սակայն մարդու մարմնի հող դառնալուց հետո ոսկորները պահպանեց: