Երբ ժամանակին քաղաքականություն վերադարձած, շատերի համար հույս-հավատ դարձած Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Ազատության հրապարակում արտասանում էր «Մահվան տեսիլը», շատերն էին հասկանում, որ այդ վիբրացիան որևէ տեղ չի կորչելու, քանզի «բանն ի սկզբանե է, և բանը մարմին է առնում»: Շատերն էին մտատանջվում` Տեր-Պետրոսյանի այդ ահեղադղորդ` սիմվոլիկ, գրեթե միստիկ դողով արտասանությունը «ծանր» չնստի՞ առաջին նախագահի ճակատագրի վրա: Բայց երբ նույն շատերն իմացան, որ նա իր որդուն այդ խառնակ օրերին ուղարկել է Ամերիկա, մտածեցին, թե «Մահվան տեսիլ» արտասանելու ընդմիջումներին բավականին գեղեցիկ ռեպ պարող Լևոն Հակոբիչը այն արտասանելիս, իրեն հատուկ քուրմի խորաթափանցությամբ, էներգետիկան շրջել և այլուրեքություն է պարգևել նրան (չէ, նկատի չունենք Մարտի մեկը, այլ նկատի ունենք ԲՀԿ-ին և յուր առաջնորդին, որը քաղաքականությունից հեռացավ` «այլ ոտքեր կախաղանին մոտ չթողնելով»), հասկանալի դարձավ, որ ցանկացած մեկը, ով կդիպչի այդ էներգետիկային, ապա նրանից կմնա «մի ձիգ պարան և երկնուղեշ փայտեր երկու». ՀՀՇ, ՀԱԿ, ԲՀԿ…
Հետաքրքիր է` հաջո՞րդն ով է: Եվ լինելո՞ւ է արդյոք «հաջորդ»:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ